Srednjovjekovna Crkva Sv. Tekle nalazi se u blizini Sutomora, udaljena oko kilometar od mora. Smještena je na seoskom groblju u Spiču. Zaštićeni je spomenik kulture od 1957. godine. Kulturno dobro čini Crkva Sv. Tekle sa portom.
Ne postoje pisani podaci o vremenu nastanka Crkve Sv. Tekle. Smatra se po arhitektonskoj koncepciji da je podignuta krajem 13. ili početkom 14. vijeka.
Crkva pripada tipu manjih jednobrodnih crkava, pravougaone osnove sa polukružnom oltarskom apsidom. Groblje i Crkva su ograđeni kamenim zidom iz 1901. godine, o čemu svjedoči kamena ploča sa natpisom ugrađena na ulaznoj kapiji groblja. Oko Crkve nalazi se seosko groblje sa više starih nadgrobnih ploča. Uz oltarsku apsidu nalaze se dvije grobnice. Jedna je uz sjeverni zid Crkve.
Crkva je zidana u kombinaciji lomljenog i pritesanog kamena slaganog u horizontalne redove. Na zapadnoj fasadi nalazi se ulazni portal pravougaonog oblika sa kamenim okvirom. Iznad njega je usječena u zid polukružna luneta. Iznad zapadnog djela Crkve naknadno je dozidan manji zvonik na preslicu sa jednim otvorom i zvonom. Dvoslivni krov Crkve i oltarska apsida pokriveni su kamenim pločama. Pod u Crkvi je popoločan kamenim poločama.
U Crkvi se i danas nalaze dva oltara, u oltarskoj apsidi pravoslavni, a uz južni zid katolički. Na drvenom ikonostasu jednostavne izrade nalazi se ukupno 11 ikona različitih veličina i oblika kao i vremena nastanka. Najstarije su prijestone ikone: Sv. Nikola i Sv. Trifun, Sv. Dimitrije na konju, skidanje sa krsta, Sv. Georgije na konju i ikona u drugoj zoni ikonostasa sa predstavom Sv. Trojice, koje su rađene u zastarelom maniru zografskog slikarstva.
U unutrašnjosti Crkve, ispred ikonostasa nalazi se nadgrobna ploča sa reljefnom predstavom za koju se pretpostavlja da je lik arhiepiskopa Marka Đorge, koji je živio u Spiču krajem 16. vijeka.
Plato na kome je podignuta Crkva okružen je seoskim grobljem. Uz istočnu i zapadnu stranu Crkve prislonjene su grobnice koje lokacijom ugrožavaju objekat, odnosno uzrokuju pojavu vlage.
Crkva je bila sanirana nakon zemljotresa iz 1979. godine. U literaturi se može pročitati da iako je izvršeno prepokrivanje krova kamenim pločama tokom sanacionih radova od 2002. godine (bez konzervatorskog nadzora) evidentna je velika količina vlage koja prodire u unutrašnjost crkve. Takođe u tom periodu metalni krst na zvoniku zamjenjen je novim kamenim, bez saglasnosti RZZSK/UZKD.
Za Crkvu se vezuju prava dva arheološka dragulja. Riječ je o nadgrobnom stećku iz 15. vijeka, te reljefu na grobu nadbiskupa Marka Ðorge.
Postojanje specifičnog kamenog biljega prvi je notirao prof. Ðurđe Bošković u djelu „Stari Bar“ iz 1962. godine, ali se od tada niko od naučnika nije njime ozbiljnije pozabavio.
“Nadgrobni spomenik sa crtežom i natpisom sada leži u travi ispred crkve, izopšten sa mjesta na kome se prvobitno nalazio jer je na lokaciji drevne grobnice napravljena nova.
Odlično je očuvan i predstavlja arheološki dragulj ovih prostora“ – navodio je svojevremeno arheolog Mladen Zagarčanin pojašnjavajući da je “u pitanju mramor sa predstavom viteškog štita sa zasekom, i natpisom „d ’Andrija“ naknadno ukucanom“.
Unutar crkve, u kojoj je nadbiskup barski Andrija Zmajević još 1674. godine održao dijecezanski sinod, između dva oltara nalazi se grob sa fino isklesanim plitkim reljefom. Na mermernoj ploči prikazan je lik sa bradom, u prvosvješteničkoj odori, za koga narodno predanje tvrdi da se radi o nadbiskupu barskom, Spičaninu Marku Ðorgi, za koga se zna da je umro 1700. godine. U dnu reljefa nalazi se natpis na latinskom jeziku, ali nečitljiv.
Kulturno dobro Crkva Sv. Tekle, nalazi se na katastarskoj parceli KP 604, KO Zankovići, Opština Bar. Na osnovu Lista nepokretnosti broj 1966 nosioci prava susvojine su Mitropolija crnogorsko–primorska, Cetinje i Biskupija kotorska župa, Kotor.
Površina koju zahvata zona nepokretnog kulturnog dobra obuhvata katastarsku parcelu KP 604 u cjelini i iznosi 1602 m2. Ima li danas promjena u tom susvojinskom vlasništvu, nakon potpisivanja TU – ne znamo.
Još uvijek živimo u vremenima kada se SPC u Crnoj Gori svim snagama napinje da dokaže kako je čitavo kulturno istorijsko nasljeđe na prostoru Crne Gore – srpsko. Igrokaz koji ima za cilj dokazivanje da sva crnogorska kulturno istorijska baština pripada srpskom kulturnom i istorijskom nasljeđu. Sljedstveno tome i ispunjenje osnovnog zadatka - zadržati Crnu Goru u kandžama srpskog velikodržavnog projekta bez obzira na bilo kakvo činjenično stanje. Po svemu viđenom za SPC u Crnoj Gori postoji samo jedna baština za budućnost. Srpska.
Inače, kako se može pročitati, dvooltarnih crkava je bilo u Dalmaciji, Boki Kotorskoj, ali je jedino u Spiču ovaj religijsko-sociološki fenomen sačuvao funkcionalnu dimenziju.
