Neobična knjiga je nazvana po Vilfridu Vojniču, dileru rijetkih knjiga koji je nabasao na nju 1912. godine. Knjiga je pripadala njemačkom caru Rudolfu Drugom (1576-1612), koji ju je kupio za 600 zlatnika, vjerujući da je riječ o knjizi filozofa Rodžera Bejkona.
Njene dimenzije su 23 sa 16 centimetara, ima 240 strana, a neki stručnjaci smatraju da je nastala u sjevernoj Italiji. Na svakoj njenoj stranici nalaze se živopisne ilustracije u mastilu, koje prati šifrovani tekst.
Sadržaj Vojničevog rukopisa je podijeljen na šest poglavlja: biljke, astronomija, biologija, kosmologija, farmacija i recepti. Međutim, tu počinje misterija: biljke o kojima se govori u manuskriptu zapravo nijesu stvarne biljke. Neke od njih kao da imaju korijenje jedne vrste, lišće pripada drugoj vrsti, dok je cvijeće iz potpuno treće vrste biljaka.
U poglavlju o biologiji nalaze se crteži minijaturnih nagih trudnica koje plutaju u vodi. U odjeljku o astrologiji nalaze se astrološke karte i standardi zodijački znaci, kao što su ribe, bik ili strijelac.
Pored ostalog, u knjizi se nalaze crteži preko 100 različitih vrsta ljekovitih trava i korenja, tegli i posuda.
Što se tiče jezika, slova liče na evropski alfabet s kraja 14. i 15. vijeka. Zna se da su slovni znaci, da ih ima 170.000 i da su pisani s lijeva na desno. U samom tekstu riječi se češće ponavljaju nego u evropskim jezicima i čini se da se neke riječi iznova i iznova ponavljaju, čak i po tri puta u jednom redu.
Po jednoj teoriji, riječ je o šifrovanom jeziku, što znači da je neki evropski jezik filtriran kroz kriptografski alfabet kako bi zadržao neku vrstu koda.
Drugo tumačenje kaže da je jezik “mikrografski”, to jest da je svako naizgled slovo zapravo napravljeno od serije sićušnih znakova za starogrčki, i da se može razaznati jedino kroz lupu.
Izgleda da je najprihvatljivija teorija ona po kojoj je knjiga jednostavno napisana izgubljenim jezikom, i to, po nekima, jezikom sjevernogermanskog dijalekta.
Na kraju je ipak moguće da je riječ i o prevari, pošto nije mali broj onih koji vjeruju da je jezik knjige “puko brbljanje” i da je čitava zamisao podvala autora iz srednjeg vijeka, ili, pak, samog Vojnoviča.
- Postoje brojni šifrovani tekstovi koji su nastali tokom srednjeg vijeka, i 99,9 odsto njih je rastumačeno. Ako imate cijelu knjigu, kao što je ovde slučaj, trebalo bi da bude vrlo lako pronaći njen ključ - kaže Klaus Šmeh, stručnjak kriptografije.
izvor: blic rs
