I kada nas napuste svetionici u crnom moru zvanom Srbija, kada sa nevericom prihvatimo vest da je i ovaj oktobar, miholjskog leta 2013. godine otrgnuo sa nevelikog stabla građanske Srbije, jedan od poslednjih listova koji nam je život u ovoj zemlji činio smislenijim, njenog najboljeg predstavnika, kada shvatimo da je Srđa Popović, preminuo, ostaje nam obaveza da kao što kažu njegovi poštovaoci na socijalnim mrežama, govorimo i za Srđu. Koča Popović, Radomir Konstantinović, Mirko Kovač, Srđa Popović, gorostasi naše povijesti su oni čija ljudska delatnost u ovozemaljskom životu mora biti uvrštena u sve udžbenike u regionu, kao primeri kako Čovek, ostaje Čovek u vremenu krvi i tla i beščašća!
Piše: Beba KAPIČIĆ
"...Ali to je samo još jedan razlog više zbog kog se ne bih upuštao u polemiku sa g. Ćosićem, na bilo koju temu - sa rasistima nemam šta da razgovaram."- Srđa Popović
Pre šezdeset devet godina 20. oktobra,
Istorijski svetionici: Bivšoj vlasti, tzv našima, trebalo je onomad da dođe Medvedev da im saopšti da sa antifašističkom istorijom nema šale i da sramne revizije istorije koju su pokrenule tzv. demokratske snage, ne sme biti! Sećam se da su "naši" hitro upriličili obeležavanje datuma potisnutog od krivotvoraca i nadirućih pisaca lažne istorije koji pokušavaju da je revizijom prilagode željama kvislinških slušalaca, zločince pretvore u nedužne stradalnike antifašističkih boraca, a sebe kao borce za demokratsko uređenje! To krivotvorenje dovelo je do naopakog shvatanja krvavog raspleta razdruzivanja država Jugoslavije kod generacija kojima i danas neki serviraju kao heroje izvršioce zločina diljem regiona, a kao uzore nalogodavce zla, mislioce, književnike, očeve i majke balkanske klanice!
Jednog oktobra, dvadesetog, 1992. godine preminuo je Koča Popović, rođeni Beograđanin, oficir i filosof, nadrealistički pesnik, književnik, partizanski vojskovođa, diplomata, narodni heroj Jugoslavije, poručnik Španske republikanske armije, komandant čuvene Prve proleterske brigade!
U svom dnevniku, zgrožen ludilom koje je haralo Balkanom, zapisao je: "Bašibozluk, bagra i brabonjci ustali da obnove Dušanovo carstvo. Srbi su samo protiv onoga ko bi hteo da ih makar malo opameti, a oduševljeno kliču svakome ko ih još više zaglupljuje, unazađuje i unesrećuje. Žalosno je što su Srbi u civilizacijskom i kulturnom pogledu ostali na nivou na kome su bili pre sto godina. Oni nisu u sukobu sa svetom, već sa samim sobom, vraćajući se na šajkaču i opanak iz kojih su jedva izašli. Bio sam i ostao Srbin, ali nisam bolesna zadribanda i Srbenda. Takvi su izdali i osramotili srpski narod i narugali se njegovoj slavnoj istoriji."
Ponavljanje istorije: Dvadeset godina posle, još uvek razne lokalne spodobe, Srbi po zanimanju, sa zločinima koje su osmislili na savesti, koju nemaju, bez kazne haraju medijskim prostorom, eksponiraju se i daju svoja anticivilizacijska uputstva obrazovno zapuštenim generacijama! U sveopštem ludilu jednog potpuno anarhičnog društva, gde su izmešane laži i istine, u zagađenom medijskom prostoru, gde svaka protuva, svaki društveni dronjak, nabeđeno piskaralo može da odvali neopevanu glupost, da istorijske istine izvrće po svom sitno sopstveničkom politikantskom interesu, vaspitavaju se mladi naraštaji!
Ne može jedan avion sa imenom svetskog tenisera kružeći nebom, sakriti i potrti sve ono što se zbivalo i zbiva na zemlji, u Srbiji! Ne može društvo ozdraviti i vratiti civilizacijske postulate, dok se skrivaju od građana jezive istine, Reuters nedavno javlja: ...na području Prijedora forenzičari iskopavaju verovatno najveću masovnu grobnicu žrtava etničkog čišćenja u Bosni koju je krila srpska šutnja", dok se zločin u Srebrenici ne nazove pravim imenom, genocid, dok se po Batajnici, jezerima, livadama, hladnjačama ne prebroje sve albanske žrtve ideologa humanog presljenja...!
Kad nas napuste najbolji: "Tadićeva skupština je najprije donijela zakon kojim su partizani i četnici izjednačeni kao antifašisti. Sada se išlo i korak dalje da se rehabilitira i samoga Miloševića. To je Tadićev ustupak desnici koja četnički pokret gleda na drugačiji povijesno krivi način. To je isti projekat četništva koji je postojao u ratu devedesetih godina. Radi se o kukavičkoj filosofiji i taktici Borisa Tadića koji čini razne političke i nacionalističke ustupke da bi na političkom spektru ostao u centru. Draža Mihailović je pravedno osudjen za kolaboraciju I ratne zločine. On je, u ime iste ideologije, etnički čistio Bosnu od muslimana, kao i Mladić 50 godina poslije. Analogijom, Tadić, na neki naçin, rehabilitira i Mladića." – Srđa Popović, april 2012. godine, intervju za
I kada nas napuste svetionici u crnom moru zvanom Srbija, kada sa nevericom prihvatimo vest da je i ovaj oktobar, miholjskog leta 2013. godine otrgnuo sa nevelikog stabla građanske Srbije, jedan od poslednjih listova koji nam je život u ovoj zemlji činio smislenijim, njenog najboljeg predstavnika, kada shvatimo da je Srđa Popović, preminuo, ostaje nam obaveza da kao što kažu njegovi poštovaoci na socijalnim mrežama, govorimo i za Srđu. Koča Popović, Radomir Konstantinović, Mirko Kovač, Srđa Popović, gorostasi naše povijesti su oni čija ljudska delatnost u ovozemaljskom životu mora biti uvrštena u sve udžbenike u regionu, kao primeri kako Čovek, ostaje Čovek u vremenu krvi i tla i beščašća!
"Ovo društvo ne prašta činjenicu da neko prosto može da bude dobar čovek, bez skrivenih namera i lične koristi" - Sonja Savić.
