Vijest o smrti Čika Hamiltona je saopštio njegov publicista Ejpril Tibo, a Hamilton će u istoriji džeza biti zapamćen kao netipični bubnjar, koji je za razliku od svojih ostalih kolega imao melodičniji i suptilniji način sviranja, koji će kasnije u okviru žanra biti definisan kao "kul džez" i čiji je epicentar bio Los Anđeles u kome je Hamilton živio.
Bio je član-osnivač kvarteta saksofoniste Džerija Maligena, koji je praktično pripremio teren za nastanak "kul džez" pokreta. Nakon što je napustio Maligenov kvartet oformio je sopstveni bend koji je postao nosilac ove podvrste džeza za svojim intrigantnim komplikovanim aranžmanima u kojima su često mjesto nalazili i instrumenti poput čela, i flaute koju je svirao Badi Kolete, saksofonista kvinteta.
Za kratko vrijeme bend Čika Hamiltona je postao jedan od najpoznatijih džez sastava, a čelista grupe Fred Kac je preminuo u septembru ove godine.
Grupa je u pedesetim godinama bila oslonac klupskog života i festivala, a najveću popularnost je stekla nakon pojavljivanja u filmovima poput "Sweet Smell Of Succes" sa Bertom Lankasterom i Tonijem Kertisom i dokumetarcu “Jazz on a Summer’s Day" Berta Sterna, izuzetno cijenjenog filma o izdanju Njuport džez festivala iz 1958. godine.
"Kul džez" je u pedesetim godinama izgubio svoju veliku popularnost, ali je tada Hamilton već modifikovao svoj pristup sviranju i zvuku kvinteta, tako što je umjesto čela u sastav ubacio trombon i priklonio se "bluzičnijem" zvuku i agresivnijem sviranju.
Hamilton je napisao i muziku za film Romana Polanskog "Odbojnost" iz 1965. godine, neposredno nakon toga raspustio kvintet i formirao kompaniju koja se bavila snimanjem muzike za televeizijske emisije i reklame.
Međutim, nastavio je da nastupa i povremeno snima ploče, i sredinom sedamdesetih se vratio na turneju sa ponovo oformljenim bendom. Nikada više nije povratio slavu koju je stekao u pedesetim godinama, a njegovo stvaralaštvo u tom periodu je jako teško kategorizovati jer se kretalo u rasponu od fri džeza do džez roka.
Rođen je u Los Anđelesu 21. septembra 1921. godine i odrastao je u porodici sa ocem Džesijem koji je radio na Univerzitetu i majkom koja je radila u školi kao kuvarica.
U jednom intervjuu rekao je da se ne sjeća kao je dobio nadimak Čiko, ali da vjeruje da je to zbog toga što je bio jako sitne građe.
Još dok je bio u srednjoj školi bio je uključen u lokalnu džez scenu i do 1940-ih godina je bio sastavni dio benda koji je na turneji pratio Lajonela Hemptona, a nakon što je odslužio vojsku kratko je radio sa ansamblima Čarlija Barneta i Kaunta Bejzija, prije nego što je postao stalno angažovani bubnjar u noćnog kluba Billy Berg's, 1946. godine.
Četrdesetih i pedesetih godina je bio na turnejama u okviru pretećeg benda Line Horn, a njegovo suptilno sviranje bubnjeva je velikim dijelom razlog za popularnost kvarteta Džerija Maligena, u kojem je u to doba svirao i trubač Čet Bejker. Koliko je bio dobar i kreativan muzičar pokazuje i činjenica da je bio jedan od rijetkih bubnjara-šefova orkestra, što je u džezu prilično neuobičajeno.
U devedesetoj godini, 2011. objavio je album “Revelation” i završio još jedan pod imenom “Inquiring Minds”, koji će biti objavljen u 2014. godini.
Poznat je ne samo kao odličan muzičar već i čovjek koji je umio da prepozna prirodni talenat muzičara pa su kroz njegov sastav prošli i takvi džez velikani kao što su Ron Karter, Erik Dolfi, Čarls Lojd, Leri Korijel i Gabor Sabo, kojima je nesebično prenosio tajne džeza.
Između ostalog dobitnik je nagrada Nacionalne američke zadužbine za umjetnost i džez 2004. godine i titule Žive muzičke džez legende Kenedi centra 2007. godine.
Izvor: b92.net
