„Ukoliko i za Vas postoje razlozi da recimo Petnjica, Gusinje, Andrijevica, Plužine, Šavnik... mogu biti opštine a da Malesija/Tuzi sa oko 12.500 stanovnika ne ispunjava pravno-ekonomske parametre Vlade Crne Gore za to, i da Vi i dalje „prećutno” opravdavate takvo ponašanje vlasti, onda mi se neminovno nameće pitanje pravne sumnje o saučesništvu u svemu tome“, poručio je Siništaj u pismu ambasadorima i šefovima delegacija.
Kako je kazao, bio je „prinuđen” da im pismeno predoči stvarni položaj albanske etničke manjine u Crnoj Gori i naglasio da očekuje njihovu iskrenu nravnu, političku i diplomatsku pomoć u ostvarivanju prava.
„Od vječitih obećanja se ne može živjeti životom dostojnog čovjeku ni jedan jedini dan, a ne 24 godine nakon prvih višestranačkih izbora. Malesija/Tuzi je i danas bez punopravne opštine, Albanaca skoro da nema u državnoj administraciji, sredine gdje Albanci čine većinu stanovništva su najnerazvijeniji krajevi, mrtvi se dvore po privatnim kućama a saučešća se primaju po poljanama, odugovlači sa se izdavanjem odobrenja za gradnju centralne kapele i gradskog groblja, i dalje se Udruženju lovaca ovog kraja uskraćuje gazdovanje sa cijelim lovnim područjem, nastavni kadar se po školama zapošljava iz drugih sredina a naši mladi i školovani prosvjetni radnici su bez posla i tako se polako ali sigurno, uz prećutnu saglasnost vlasti, mijenja i demografska struktura lokalnog stanovništva“, poručio je u pismu Siništaj.
Siništaj je između ostalog skrenuo pažnju i „na višak prava” koja Albanci uživaju u Crnoj Gori.
„Krenuću redom. Šta je sa primjenom Petog poglavlja Ustava Crne Gore Posebna manjinska prava i slobode iako u stvarnosti ništa posebno a manje od drugih? Šta je sa jezikom u službenoj upotrebi? Šta je sa zajemčenim pravom na lokalnu samoupravu, kao jedino kolektivno ljudsko i građansko pravo? Šta je sa autentičnim zastupanjem manjina u Skupštini Crne Gore? Šta je sa srazmjernom zastupljenošću u organima državne uprave, u organima lokalne uprave, javnim službama i ustanovama? Šta je sa povraćajem imovine stvarnim vlasnicima, a oduzeta im po komunističkim zakonima? Gdje je nestala pozitivna diskriminacija (princip afirmativne akcije), gdje i zašto... i tako u nedogled“, pitao se Siništaj.
Pismo je završio citatom „U opštini leži sloga naroda. Bez opštine nema slobodnog društva” i poručio da ostaje nada da će im pomoći u ostvarivanju zagarantovanih ustavnih prava.
