Naučnici su analizirali aktivnost srca i mozga pacova neposredno prije nego što su uginuli od nedostatka kiseonika. Oni su otkrili da njihov mozak šalje mnoštvo signala srcu koji izazivaju nepopravljiva oštećenja organa, te da su zapravo oni uzrok smrti. Kada su naučnici blokirali te signale, srce je živjelo duže.
Ukoliko se ispostavi da se sličan proces odigrava i kod ljudi, možda bi postojala mogućnost da se pomogne ljudima poslije srčanog zastoja tako što će se zaustaviti oluja signala iz mozga, pokazuje istraživanje objavljeno šestog aprila u časopisu “Proceedings of the National Academy of Sciences”.
“Ljudi se, prirodno, koncentrišu na srce, misleći da spašavanje srca spašava mozak”, kaže jedna od autora studije Džimo Bordžigin, neurolog Medicinskog fakulteta Univerziteta Mičigen u En Arboru. Njen tim je, međutim, došao do iznenađujućeg saznanja.
“Morate da presječete hemijsku komunikaciju između mozga i srca da biste spasli srce”, rekla je ona za “Live Science”, dodavši da je ovo otkriće “u suprotnosti s gotovo svim postupcima u pružanju hitne medicinske pomoći”.
Naučnici su pokušali da odgovore na pitanje zašto srce osobe, koja je ranije bila zdrava, poslije samo nekoliko minuta bez kiseonika iznenada potpuno prestaje da radi.
Pokazalo se da je mozak osobe čije je srce prestalo da radi aktivan čak i kada ona izgubi svijest i više ne pokazuje znake života. U ranijoj studiji Bordžiginova i njene kolege otkrile da srce tokom umiranja biva preplavljeno signalima iz mozga, vjerovatno u očajničkom pokušaju da spase srce.
Ti signali su možda odgovorni za iskustva bliske smrti, kaže ova naučnica.
U eksperimentu s pacovima naučnici su analizirali moždanu aktivnost životinja kod kojih su ubrizgavanjem smrtonosne injekcije pokrenule prekid rada srca. Kada su aktivnost srca i mozga bili usklađeni, naučnici su primijetili strujanje mnoštva neurotransmitera, poput dopamina, koji proizvodi osećaj zadovoljstva, i norepinefrina, koji izaziva osjećaj opreznosti.
Ove hemijske supstance mogle bi da objasne zašto ljudi koji su doživjeli iskustvo bliske smrti opisuju taj doživljaj kao “stvarniji od stvarnog”, naglasila je Bordžiginova.
Kada su naučnici blokirali protok hemijskih signala iz mozga u srce tako što su presjekli kičmenu moždinu pacova, životinje su živjele tri puta duže od onih kod kojih je veza srce-mozak bila netaknuta.
Naravno, istraživanje je rađeno na pacovima, a veliko je pitanje da li se ljudska tijela slično ponašaju.
Ukoliko bi naučnici uspjeli da nađu način da “prekinu” vezu između mozga i srca koristeći ljekove (umjesto da presjeku kičmenu moždinu), to bi značilo da takvi ljekovi mogu da se daju pacijentima za srčanim zastojem, što bi ljekarima hitne pomoći dalo više vremena za njihovo liječenje.
Izvor: blic.rs
