„Mala bara mnogo krokodila. Pazi, socijalno su svi ugrozeni, finansijski slabo stoje. Ali, najtuznije je sto ne umiju da naprave pare...“
Ovo su riječi vođe bežanijskog klana Radoslava Trlajića, zvanog Bata Trlaja. Pet godina nakon što se pojavio u „Vidimo se u čitulji“ izrešetali su ga suparnici iz Zemunskog klana.
Njegove riječi iz filma ostale su sinonim tog mračnog vremena.
„Oni su bili na naslovnim stranama, užasno popularni, popularniji od estradnih zvijezda, popularniji od pjevačica od sportista, od svih živih“, ističe autor dokumentarca Janko Baljak.
Dvije decenije od tog vremena, kriminal je promijenio svoj oblik, poprimivši mnogo skriveniji i naizgled bezazleniji izgled, ističe profesor socijalne patologije na Defektološkom fakultetu Aleksandar Jugović.
„Njega danas više ima u korupciji, u mitu, zloupotrebi javnih ovlašćenja i u nekim elementima uličnog kriminala, gdje vidimo razračunavanje sitnih dilera droge“, navodi Jugović.
I pored promene društvenog miljea, svjedoci smo da deo mladih, koji tada nisu bili ni rođeni, ima romantičan pogled na devedesete.
Profesor Jugović objašnjava da se radi o mladima koji su socijalno isključeni iz društva danas, pa im učesnici filma "Vidimo se u čitulji" djeluju kao junaci, dok Janko Baljak navodi da je to žal za bizarnom ikongrafijom tog vremena.
„Kao što se sada generacija iz šezdesetih loži na Tita i na cijelu priču Titovog kulta, tako mislim da se sada ovi klinci vraćaju u devedesete kao neko vrijeme nemam pojma čega“, kaže Baljak.
Osim toga, on objašnjava i zašto nikada nije snimljen nastavak filma "Vidimo se u čitulji".
„Poučeni iskustvom ovog filma niko od tih nasljednika voždovačkog, zemunskog, zvezdarskog, surčinskog, novobeogradskog klana, ili kako su se već zvali nije htio da učestvuje i da bude prezentan u tom filmu“, zaključuje Baljak.
Uz Kristijana Golubovića, samo su još četvorica aktera "Vidimo se u čitulji" i danas živi, dok je petnaestak aktera filma ubijeno. (B92)
