Kao što mu ime kaže, uređaj hvata i zadržava višak ugljen-dioksida iz vazduha, koji će se industrijski prerađivati.
Zbog izbacivanja ogromne količine ugljen-dioksida, Zemlja se zagrijava, što potvrđuju i nedavno zabilježene rekordne temperature: uređaji za mjerenje globalne temperature pokazuju da je 2014. bila najtoplija godina od početka bilježenja.
Bez drastičnog smanjenja emisije štetnih gasova, našoj planeti prijete teške posljedice. Iako drveće i druga vegetacija apsorbuju ugljen-dioksid iz vazduha, oni ipak ne mogu da nadoknade ogromno povećanje.
Profesor fizike Klaus Lakner smatra da to i nije neophodno, jer će se gasovi koji izazivaju efekat staklene bašte ubuduće uklanjati iz atmosfere vještačkim sredstvima.
Naučnik njemačkog porijekla odnedavno vodi Centar za negativnu emisiju ugljen-dioksida Univerziteta Arizone. Tokom dugogodišnjeg rada razvio je sintetički materijal, koji apsorbuje ugljen-dioksid i potom ga ponovo ispušta.
Na nedavno održanoj konferenciji Američkog fizičkog društva (APS) on je predstavio membranu od čudesnog materijala koja, tvrdi Lakner, hiljadu puta efikasnije apsorbuje ugljen-dioksid nego drveće. Njegova zamisao je da se od ovog materijala napravi vještačko drveće, koje će ličiti na džinovske, uspravno postavljene, teniske rekete, opremljene modulima veličine dušeka.
Membrana je napravljena od tzv. smole jonske izmjene. Takve supstance se, između ostalog, koriste u sistemima za omekšavanje vode, kako bi se izvukao kalcijum iz “tvrde” vode. Da bi mogla da se koristi u hvatačima ugljen-dioksida, membrana je impregnirana natrijum-karbonatom. Kada dođe u dodir sa ugljen-dioksidom, nastaje natrijum-bikarbonat, glavni sastojak praška za pecivo. Poslije otprilike pola sata, membranski filter je zasićen.
Laknerov koncept predviđa korišćenje robota za vađenje membrane iz držača i odnošenje do rezervoara ispod hvatača. Automatski sistem u hermetički zatvorenoj komori preliva membranu vodom ili se ona provlači kroz vodenu paru. Na taj način se izaziva nova hemijska reakcija, prilikom koje se ponovo oslobađa ugljen-dioksid.
U sljedećoj fazi robot vraća module na mjesto. Dok se suše na vjetru, ponovo hvataju ugljen-dioksid. To znači da najbolje funkcionišu u suvim uslovima, nalik pustinjskim.
Izvor i foto: blic.rs
