Kako prenosi T portal, rezultati studije primoraće naučnike da preispitaju poznate pristupe u liječenju i odbace neke od osnovnih pretpostavki o otvrdnjavanju arterija, odnosno aterosklerozi.
Bolesti srca i krvnih sudova glavni su uzrok smrti u svijetu, a i u Crnoj Gori. Arteroskleroza, oštećenje arterija obilježeno suženjem sudova zbog zadebljanja unutarnjeg sloja zida u osnovi je gotovo svih bolesti kardiovaskularnog sistema. Veći talozi, nakon što se odvoje od stjenki žila, mogu da uzrokuju začepljenje sudova, srčane i moždane udare.
Naučnici su sve do nove studije bili uvjereni da su glatke mišićne ćelije koje omogućavaju širenje i stezanje sudova korisni akteri u borbi tijela s talozima. Smatralo se da one migriraju sa svojih uobičajenih lokacija u krvnim sudovima do mjesta na kojima se razvijaju talozi kako bi spriječile nakupljanje masnoća, odumrlih ćelija i drugih komponenti naslaga. Važilo je shvatanje da će talozi biti to stabilniji i manje opasni što je u zidu više glatkih mišićnih ćelija. Ali, studija tima s Medicinskog fakulteta Univerziteta u Virdžiniji otkrila je da su do sada potpuno podcjenjini broj glatkih mišićnih ćelija i da one nisu toliko uključene u stvaranje barijere koliko u izgradnju samog taloga.
- Pretpostavljali smo da u talozima postoji mali broj glatkih mišićnih ćelija koje ne uspijevamo da vidimo standardnim kontrastima. Ali, pokazalo se da njihov broj nije mali. Njih je čak 82 odsto - kazao je dr Geri K. Ovens.
Ovim otkrićem uloga glatkih mišićnih ćelija postala je mnogo složenija. Sada više nije jasno da li su one dobre ili loše, treba li pokušavati povećavanje njihovog broja. Situaciju dodano komplikuje činjenica da se neke glatke mišićne ćelije pogrešno identifikuju kao ćelije obrambenog mehanizma – makrofagi, dok se, s druge strane, neki makrofagi maskiraju kao glatke mišićne ćelije.
U svom istraživanju Lora S. Šankman uspjela je da prevaziđe ograničenja tradicionalne metodologije tako što je tokom rane faze razvoja genetski označila glatke mišićne ćelije, pa je mogla da prati njihove nasljednike čak i ako su promijenili izgled. Kada su se kod miševa razvili talozi, naučnici su mogli jasno da razlikuju koje su ćelije uključene u njihovu strukturu. U novoj studiji ona je takođe otkrila važan gen Klf4 koji očigledno reguliše prijelaz glatkih mišićnih ćelija. Kada ga je izbacila iz genetskog koda ćelija, aterosklerozni talozi su se drastično smanjili i postali stabilniji, što je važan cilj u liječenju. Drugim riječima, Šankman je uspjela da glatke mišićne ćelije od neprijatelja pretvoriti u prijatelje.
Ovi rezultati trebalo bi da promijene kako medicinsko shvatanje bolesti kardiovaskularnog sistema, tako i metode njihovog liječenja.
