POBJEDA: Koliko avio-kompanija saobraća prema Crnoj Gori i da li postoje najave dolaska novih?
ĐURIČKOVIĆ: Iz godine u godinu raste broj avio-kompanija koje saobraćaju prema Crnoj Gori. Na aerodromu Podgorica u prvih devet mjeseci smo opslužili 44, a na tivatskom 43 avio-kompanije. Me- đu njima je i dosta novih kao što su: Israir Airlines, Metro Jet, UI Netherland, Royal Flight, Bravo Airways itd. te niskobudžetne Ryanair, Easy Jet i Wizz Air. Istovremeno, jedan broj kompanija je povećao broj destinacija na kojima saobraća ka i iz Crne Gore. Stalno raste interesovanje avio-kompanija za Crnu Goru, tako da s velikim optimizmom gledamo na dalji rast avio saobraćaja.
POBJEDA: Aerodromi u Podgorici i Tivtu preuzeti su 2003. godine, podsjetite šta je do sada urađeno na njima u tom periodu?
ĐURIČKOVIĆ: Od dana preuzimanja aerodroma država po- činje njihov ubrzan i svestran razvoj. U zadatim vremenskim i finansijskim okvirima izgra- đeni su novi i rekonstruisani i unaprijeđeni svi kapaciteti na oba aerodroma. Početna ulaganja iznosila su 30 miliona eura na oba aerodroma, a zatim su iz godine u godinu vršena ulaganja u nabavku nove opreme, izgradnju novih sadržaja, osavremenjavanje navigacionih sistema, koja po visini značajno nadilaze početna ulaganja.
POBJEDA: Kako ocjenjujete vašu cjenovnu politiku, odnosno da li ste cjenovno konkurentni u odnosu na regionalnu konkurenciju?
ĐURIČKOVIĆ: U cilju jačanja konkurentnosti aerodromske ponude, a posebno sa stanovi- šta davanja doprinosa konkurentnosti naše turističke ponude, nastojali smo i uspjeli da cijene aerodromskih usluga držimo među najnižim u Evropi. Kao što se vidi kroz saobra- ćajne pokazatelje, ova cjenovna politika daje konkretne rezultate.
POBJEDA: Da li imate novih informacija o privatizaciji Aerodroma i da li smatrate da treba privatizovati tu kompaniju?
ĐURIČKOVIĆ: Privatizacija bilo kog subjekta, pa i ACG ne može biti sama sebi cilj. Za takvu odluku moraju postojati razlozi kao i jasno definisan cilj koji se mora ostvariti. U principu, da bi se donijela takva odluka mora postojati jedan od tri bitna razloga. Prvi je loš menadžment, što nije slučaj u ACG. Drugi je nemogućnost finansiranja sopstvenog razvoja, što takođe nije slučaj sa ACG i treći razlog je kada vlasnik – u ovom slučaju država, ima potrebu da obezbijedi sredstva koja bi relocirala u druge za državu veće potrebe, što kada su u pitanju aerodromi, teško može biti slučaj.
