Ova radikalna teorija, nazvana panspermija, prvi put je iznesena 1871. godine.
Mars je, prema njoj, nekad imao idealne uslove za nastanak života, uključujući vodu u tečnom stanju i atmosferu.
U ovu planetu u jednom trenutku je udario asteroid, koji je pokupio životne forme i prenio ih na Zemlju.
“Na Zemlji se mogu naći dijelovi Marsa, pa pretpostavljamo da se na Marsu mogu naći dijelovi Zemlje. Ako ove stijene mogu da prenesu žive organizme, onda nije isključeno da smo možda Marsovci”, izjavio je Šarf za Biznis insajder.
Uprkos tome što još nema dokaza, ideja o panspermiji sve je prihvatljivija među naučnicima.
Biolog Piter Vord sa Vašingtonskog univerziteta u Sijetlu, astrobiolog Čandra Vikramasinge sa Univerziteta u Bakingemu i njegov kolega doktor Milton Vejnrajt samo su neki od njih.
“U blizini naše galaksije otkriveno je 900 egzoplaneta, a računica govori da se samo u našoj galaksiji nalazi oko 140 milijardi nastanjivih planetarnih sistema, od kojih je većina povezana sa ‘crvenim patuljcima’. Oni su međusobno udaljeni samo nekoliko svjetlosnih godina. Riječ je o relativnoj maloj međuplanetarnoj udaljenosti koju bi svemirska prašina, meteori i komete mogli lako da premoste”, pisao je Vikramasinge u studiji obljavljenoj 2015. godine u “Astrobiološkom magazinu”.
“Submikronsku prašinu koja sadrži bakterije i viruse vrlo lako bi mogao da zadrži međuplanetarni disk sistema do kojeg je dospjela nakon udara asteroida. Samim tim, postojala bi mogućnost za dospjevanje životnih formi na nastanjivu planetu”, zaključio je.
Teorija nije strana ni Nasinim naučnicima koji trenutno tragaju za dokazom o postojanju života na Marsu. S druge strane, pažnja naučnika Evropske svemirske agencije usmjerena je ka Mjesecu.
