Holivudu tokom devedesetih godina nije bio potreban poseban dokaz o filmskoj slobodi režisera, ali svi su nekako žarko željeli da se neki autor malo dublje pozabavi porno industrijom koja je i dalje bila pod velom tajni. Želje su im ispunjene kada se pojavio dvadesetsedmogodišnji, tada još neafirimisani američki režiser Pol Tomas Anderson.
Mladog autora mnogo je zanimala tema porno industrije. Ovo interesovanje krunisao je filmom „Boogie Nights“ („Noći bugija“) koje je premijerno prikazano na festivalu u Torontu prije dvije decenije, 11. septembra 1997. godine.
Teška saradnja
Upečatljiva glumačka ekipa, predvođena tada ultrapopularnim modelom i muzičarom Mark Volbergom, Bartom Rejnoldsom, Džulijan Mur i Filipom Simorom Hofmanom, idealno je poslužila mladom Andersonu da se dokaže na velikoj sceni. Režiser je postao svjetski popularan zahvaljujući ovoj simpatičnoj i istovremeno opskurnoj temi o glumcima iz porno industrije koji pokušavaju da se probiju na sceni Grada anđela sedamdesetih godina prošlog vijeka.
„Boogie Nights“ je film koji je Anderson dugo kuvao u glavi. Nastao je umiksavanjem njegovog kratkog filma „The Dirk Diggler Story“ iz tinejdžerskih dana i dijela biografije čuvenog porno glumca Džona Holmsa.
U filmu se to možda ne osjeća, ali većina glumaca nije željela da učestvuje u Andersonovom projektu. Mark Volberg bio je uvjeren da će mu kontroverzna filmska tema narušiti ugled, a Bartu Rejnoldsu je izuzetno teško pala saradnja sa mladim režiserom – mnogo puta je ponovio da ne može da podnese „Boogie Nights“ zato što mu je ovo bio najteži projekat u karijeri.
Takođe, većina glumaca nije mogla ni da pomisli da će ovaj film postati toliko kulturološki značajan. Štaviše, imali su osjećaj da će se „Boogie Nights“ zaboraviti već dan nakon premijere. Kako su samo pogriješili... Odjek „Andersonovih noći“ bio je planetaran!
Oštro i mekanoPoslije filma „Boogie Nights“, oštri dijalozi, mekani kadrovi, dozirani humor i melanholija postali su obavezni elementi filmova P. T. Andersona, koji se vrlo brzo kotirao visoko na listi slavnih režisera.
Film je bio nominovan za Oskara u tri kategorije - za najbolji scenario, glavnu glumicu i sporednu mušku ulogu, ali „Boogie Nights“ nije dobio zvaničnu potvrdu Holivuda koju je zaslužio, i to najviše zbog ekstremno jake konkurencije 1998. godine.
Ipak, to nikako nije umanjilo važnost Andersonovog projekta koji tematski, kulturološki i ponajviše stilistički zahtijeva pažnju i poštovanje. Ako ništa drugo, uspio je da lansira glumačke i druge karijere članova autorske ekipe i omogućio Andersonu da pokaže filmskoj industriji specifičan autorski stil - perfektan miks boja, muzike, morala, trijumfa i pada.
Kultni muzički hitovi
Posebno važan segmenat Andersonovog filma je muzička podloga koja pažljivo prati radnju koja od starta vrišti za kultnim muzičkim naslovima. Pored toga što je na poseban način poslužio kao marketinški trik, soundtrack filma „Boogie Nights“ je namjenski sastavljen tako da zvučno ilustruje ono što glumačka ekipa pokušava da predstavi. Taj poseban mišmeš pop hitova sedamdesetih i osamdesetih godina prošlog vijeka poslužio je Andersonu da učini film autentičnim. Pored Majkla Pena, koji je komponovao muziku za film i osmislio dobro prepoznatljivu temu, nezaobilazna imena na soundtracku su Marvin Gej i Beach Boys.
L. MURSELJEVIĆ
FOTO: socialpsychol.files.wordpress.com / theandrewblog.net / pinterest.com / collider.com / moviefiednyc.files.wordpress.com
