Gospodine Markoviću, ne može se ućutkati i ponižavati rektor Univerziteta Crne Gore, makar ne ja.
Pritisak koji Vlada Crne Gore već nekoliko mjeseci sprovodi preko Upravnog odbora na Univerzitet Crne Gore, zapravo je obračun sa rektorom, tako da danas za mene nije iznenađenje ovakva represivna inicijativa koja obiluje navodima kakvi se teško mogu naći i u analima autoritarnih društava. Smatram to dokazom više da ova Vlada očito nije spremna da istinski gradi institucionalni kapacitet prijeko potreban državi Crnoj Gori, kako to priliči proevropskim vladama i proklamovanim načelima tolerancije javnog dijaloga, i argumentovane kritike. Ovo je svojevrsni vid revanšizma, a ne zaštita integriteta institucije i zakonitosti.
Na navode iz inicijative odgovaram jednostavno i činjenicama:
Nije tačno da kao rektor nijesam izvršavala zadatake predviđene Zakonom i Statutom, niti nanijela štetu Univerzitetu Crne Gore, kako se navodi u inicijativi.
Upravo suprotno – u toku oba svoja mandata ponašam se akademski i profesionalno i posvećena sam reformama, unapređenju visokog obrazovanja i internacionalizaciji Univerziteta Crne Gore. O tome govore jasni i mjerljivi rezultati.
Poštujem autonomiju Univerziteta Crne Gore, štitim standarde kvaliteta visokog obrazovanja i vrhovne principe autonomije akademske zajednice od političkog i pravnog nasilja centara moći kako je zapisano i u Magna Charta Universitatum, čiji je Univerzitet Crne Gore potpisnik. Zato ističem da Vlade i univerziteti u okviru svojih nadležnosti, upravo na temelju autonomije univerziteta, moraju da osiguraju poštovanje međusobnih nadležnosti, što Vladini predstavnici - potpisnici inicijative o mom razrješenju očito ne znaju ili ne žele da znaju.
Odluka Vlade o upisu na studijski program Visoka medicinska škola u Beranama donijeta je protivno zakonski akreditovanom studijskom programu u Podgorici. Univerzitet je dužan da realizuje samo akreditovane programe, a ovaj je akreditovan u Podgorici na Medicinskom fakultetu i u Kliničkom centru, ključna je činjenica Vladinom odlukom nastalog problema. Reagujući kao institucija u zaštitu integriteta i zakonitosti rada, Univerzitet Crne Gore ovim povodom podnio je tužbu Upravnom sudu zbog nezakonite licence i žalbu Ustavnom sudu zbog povrede autonomije.
Promjenom i smjenom svojih predstavnika u Upravnom odboru Vlada je iz trećeg pokušaja preinačila već donesene odluke UO usklađene sa odlukama najvišeg akademskog tijela – Senata da se mora poštovati akreditacija, i tako flagrantno prekršila akademske ingerencije. Stavovi Senata upućeni Vladi (jasnim zakonskim i akademskim argumentima, u partnerskom i konstruktivnom duhu) svjedoče da sam postupala zakonito i u okviru svojih ingerencija.
Saopštenja Senata, kao i moji javni istupi, jedino su imali za cilj iznošenje činjenica, na šta nas obavezuje Statutom propisana otvorenost prema javnosti i etička načela odgovornosti prema instituciji.
Navodna Vladina zaštita interesa studenata Visoke medicinske škole sa sjevera i Vladinih strateških interesa razvoja sjeverne regije, ispostavlja se kao maska za partijsko-političke interese. Takvu mimikriju razobličavaju nepobitne činjenice koje me kao rektora štite: standardi evropski regulisane profesije medicinskih sestara i babica, stavovi Vladinog Savjeta za visoko obrazovanje, Vijeća Medicinskog fakulteta, Senata, kao i Nacionalnog udruženja medicinskih sestara i babica, Evropske federacije udruženja medicinskih sestara i Međunarodnog savjeta medicinskih sestara sa kojima je svojevremeno upoznata i Vlada Crne Gore.
Povodom iste odluke, da apsurd bude veći, ostaje pitanje zašto je 70 studenata Visoke medicinske škole (ili 44 njih sa sjevera) pod posebnom zaštitom Ministarstva prosvjete, u odnosu na 855 brucoša sa sjevera koji od ove godine studiraju na Univerzitetu Crne Gore, putuju i žive u studentskim domovima ili u privatnom smještaju u Podgorici, Nikšiću, na Cetinju, u Kotoru, Bijelom Polju, Baru i Igalu.
