Nakon minuta ćutanja prisutnima se obratio Dragoslav Šćekić, predsjednik opštine Berane. Obraćanje prenosimo u cjelosti:
„Okupili smo se danas povodom sjećanja na našeg uglednika Stevana Labudovića, snimatelja Alžirske revolucije, zaslužnog građanina Alžira i dobitnika nagrade 21. jul. Čast mi je da zajedno sa svima vama podijelim ovaj trenutak, kojim ćemo našeg cijenjenog Beranca zauvijek sačuvati od zaborava.
Stevan Labudović rođen je 28. decembra 1926. godine u Beranama, Osnovnu školu je završio u Beranama, Gimnaziju je pohađao u rodnom gradu a maturirao u Smederevskoj Palanci. Fotografijom je počeo da se bavi kao desetogodišnjak, i od tada je snimao varoške motive, događaje i ličnosti. Završio je filmsku školu, nakon čega se zapošljava u „Filmskim novostima“, gdje je do penzionisanja radio kao filmski snimatelj.Fotografisao je mnoge ljude i događaje u bivšoj SFRJ, bio u pratnji tadašnjeg predsjednika Josipa Broza Tita i pratio rad konferencija i zasijedanja Organizacije Ujedinjenih nacija u Njujorku, konferencije Pokreta nesvrstanih zemalja, kao i bilateralne susrete jugoslovenskih i svjetskih državnika. Kao lični Titov snimatelj, pedesetih godina, pratio ga je na „putu mira“ u Burmi, Indiji, Indoneziji, Egiptu, Velikoj Britaniji, Etiopiji, i Sjedinjenim američkim državama.
Snimao je i fotografisao i na brojnim drugim mjestima. U Beranama (tadašnjem Ivangradu) je napravio brojne filmske zapise i fotografije, koje se danas nalaze u filmskim kinotekama i foto zbirkama, među kojima je najznačajnija reportaža za jugoslovenske medije vezana za posjetu Urha Kekonena, predsjednika Finske.
Među velikane filmske umjetnosti uvrstio ga je njegov filmski i revolucionarni rad tokom velike Alžirske revolucije, jednog od najvećih događaja u istoriji XX vijeka. U Alžiru je boravio tri i po godine, gdje je napravio mnoštvo filmskih reportaža i forografija koje su obišle cijeli svijet , čime je doprinio da ostatak svijeta sazna istinu o pravednoj borbi, oslobodilačkog, antikolonijalnog pokreta alžirskog naroda.I kao penzioner je nastavio svoja istraživanja, kao što je otkrivanje Srpskog vojnog groblja iz prvog svjetskog rata u Alžiru, za kojim je tragao 40 godina. Ovo groblje sa 324 humke srpskih vojnika i jednog Rusa je prezentovao serijom izložbi fotografija „Srpsko vojno groblje Deli Ibrahim u Alžiru“, od kojih je poslednju u holu Skupštine Srbije, priredila predsjednica Maja Gojković.
Za nemjerljiv doprinos i dokazane zasluge za pobjedu revolucije, dobitnik je najznačajnih vojnih i državnih odlikovanja Narodne Demokratske Republike Alžira, i jedan od najcjenjenijih prijatelja Alžira, o čemu svjedoče i brojne počasti te zemlje, što je krunisano kumstvom sa Bumedijenom, bivšim predsjednikom Alžira.
Labudovića, koji je postao i nacionalni heroj, Alžir nije zaboravio, kao ni doprinos koji je Jugoslavija pružila sticanju nezavisnosti. Njegova kamera, originalni filmovi i fotografije izloženi su u ratnoj zbirci Istorijskog muzeja u Alžiru, u sali velikana i u Vojnom muzeju, a nove generacije Alžiraca o njemu uče u redovnoj školskoj lektiri iz istorije. Tokom njegovih mnogobrojnih posjeta, „svojoj drugoj otadžbini“ samo kad bi čuli njegovo ime Labido, kako ga zovu, đeca na ulicama pritrčavala su mu, širokih osmeha i pružajući ruke u zagrljaj, u želji da se slikaju s njim i da mu izraze duboko poštovanje. Za Alžirce, Labudović je jedan od njih, što je i on sam često govorio.Umro je u Beogradu 25. novembra u 91. godini života.
Naš kraj ostao je bez velikog čovjeka, intelektualca i svjetskog putnika. Čovjeka tople ljudske naravi, koji nas je, svojim životom i đelom, obavezao da ga zauvjek čuvamo od zaborava. Čovjeka koji je povezao Berane i Alžir, na čemu smo mu neizmjerno zahvalni.
Hvala i Svima Vama koji ste danas tu da zajedno podijelimo sjećanje na našeg dragog Stevana Labudovića.
U nastavku je o liku i djelu Stevana Labudovića, kroz fotografije, govorio Marko Jelić, predsjednik Društva prijatelja Alžira. Na kraju je prikazan trejler filma o njegovom životu.
