Uzrok ove šizofrene politike Srbije prema Crnoj Gori leži u neprežaljenoj samostalnosti Crne Gore iz 2006. godine i gajenju nade da se ona, ali i crnogorsko priznanje nezavisnosti Kosova može poništiti. Zato srpski politički vrh, bez obzira ko se nalazi na njegovom čelu od Tadića do Vučića, traži savez sa onim snagama koje to obećavaju bez obzira da li je tako nešto ostvarivo.
Zbog toga je ministar Nenad Popović više puta pozivao na internacionalizovanje srpskog pitanja u Crnoj Gori i na kraju izjavio da se radi o identitetskom genocidu.
Zato je ministar Ivica Dačić rekao da Srbi trpe torturu i diskriminaciju i da nema primjera u Evropi da je u XXl vijeku jedan narod u tako lošem položaju kao Srbi u Crnoj Gori...
A pitanje zašto Srbija ima duplu retoriku kada se radi o odnosima sa Crnom Gorom, analitičari kažu da sve izjave koje dolaze sa srpske strane ne reflektuju mišljenje predsjednika Vučića.- Prilično je uočljivo da imamo neku vrstu različitih signala koji se šalju od toga da predsjednik kada se sastane sa Srbima iz Crne Gore poziva na poštovanje tamošnjeg ustavnog poretka i zakona, što je veoma značajno jer srpska zajednica treba da bude potpuno integrisana i da prihvati državnost Crne Gore kao vrstu činjenice koja se ne može dovoditi u pitanje - objašnjava profesor Fakulteta političkih nauka u Beogradu Dragan Đukanović za Pobjedu.
Ističe da, sa druge strane, sa nižih nivoa dobijamo pokatkad prilično neodmjerene izjave, koje ne reflektuju objektivno stanje u Crnoj Gori kada je u pitanju status Srba u njoj i ocjenjuje da je srpski vrh u ovom trenutku, ipak, više zaokupljen dešavanjem problema vezanih za Kosovo nego konkretnim pitanjima kada je u pitanju status Srba u Crnoj Gori.
- To su stavovi koji stižu od pojedinih ministara i mislim da ne reflektuju suštinski i dubinski mišljenja vrha koji kreira politiku Srbije - smatra Đukanović.
TROSTRUKA RETORIKAPolitički analitičar Boško Jakšić smatra da akteri javnog i političkog života u Srbiji koriste više od dvije retorike kada govore o Crnoj Gori, a najčešće o položaju Srba u Crnoj Gori.
On podsjeća da nije prvi put da crkva svojim ocjenama utiče na spoljnu politiku nominalno sekularne Republike Srbije.
- Zatezala je odnose Beograda sa Srbima preko Drine u vrijeme rata u BiH kada je patrijarh Pavle odlazio na Pale. Značajno je doprinijela hlađenju odnosa sa Makedonijom. SPC direktno sabotira pokušaje predsjednika Srbije da dođe do pregovornog rješenja kosovskog pitanja tvrdeći da se radi o ,,veleizdaji“. Nedavna izjava patrijarha Irineja da Srbi u Crnoj Gori nijesu tako živjeli ni u vremena ,,Turaka i ustaša“ krešendo je višegodišnjeg činodejstvovanja mitropolita Amfilohija koji konstantno otežava saradnju na relaciji Beograd– Podgorica. Rezime aktivnosti SPC: pokušaj nacionalističke renesanse koju crkva koristi da bi se predstavila kao najveći zaštitnik Srba u Srbiji i rasijanju- podsjeća Jakšić.
Sagovornik Pobjede kaže da su pojedini srpski ministri (spoljnih poslova i odbrane) preuzeli ulogu svjetovnih zaštitnika svekolikog srpstva i da im treba pridružiti i ministra Nenada Popovića, koji govori o ,,identitetskom genocidu“ Srba u Crnoj Gori.
(opširnije u Pobjedi)
