Pored njega, kao organizatori grupe, osuđeni su i Darko Soković takođe na 15 godina zatvora, a Željko Vujanović na 14 godina zatvora.
Trojica optuženih koji su dobili status svjedoka saradnika osuđeni su na kazne od 5 do 10 mjeseci zatvora, a preostalih 18 optuženih na kazne od 10 do 13 godina zatvora.
Darko Šarić odbio je da prisustvuje izricanju presude.
Prethodno, sa Tužilaštvom za organizovani kriminal potpisano je 11 sporazuma o priznanju krivice.
Presuda je donijeta nakon ponovljenog suđenja, po nalogu Apelacionog suda, koji je prethodnu presudu Šaricu od 20 godina zatvora oborio zbog nejasno napisane optužnice i naložio novo suđenje.
Obrazloženje presude
U obrazloženju koje je pročitao sudija Siniša Petrović, navedeno je da je tokom postupka dokazano da je 22 optuženih, koliko ih je ostalo na optuženičkoj klupi, učestvovalo u organizaciji, odnosno kupovini i transportu kokaina prekookeanskim brodovima na teritoriju Evrope, gdje je ta droga bila dalje prodavana.
Utvrđena je uloga svakog od optuženih, na osnovu prisluškivanih telefonskih razgovora i presrenute elektronske komunikacije, ali su ključni za dokazivanje krivice bili iskazi trojice svjedoka saradnika.
Najvažnijm se smatra svjedočenje Nebojše Joksovića, jednog od organizatoira šverca narkotika, koji je rasvijetlio način na koji su pripadnici Šarićeve grupe komunicirali, ali i šifrarnik koji su koristili.
Svi optuženi su tokom suđenja negirali krivicu, a njihovi advokati tražili su oslobađajuće presude, smatrajući da krivica nije dokazana, da su svjedočenja svjedoka saradnika lažna, a dokazi prikupljeni nelegalno.
Tužilaštvo je tražilo maksimalne kazne za sve optužene, osim za trojicu svjedoka saradika.
Osuđenima, njihovim advokatima i Tužilaštvu za organizovani kriminal, ostavljena je mogućnost žalbe Apelacionom sudu u Beogradu.
Brojne kontroverze tokom procesa
Proces Darku Šariću obilježile su brojne kontroverze, od same predaje Šarića za koju nikada nije utvrđeno kako je do nje došlo.
Šarić je, prije sletanja aviona na surčinski aerodrom, sletio u Podgoricu da bi se navodno vidio sa porodicom prije predaje, a najasno je i gdje je bio, kako se krio i na koji način je došao, odnosno da li se predao ili je izručen.
Tokom suđenja bilo je više pokušaja diskreditacije tužioca i istražnih organa, a došlo je i do smjene ključnih ljudi koji su se time bavili.
Tužilac za organizovani kriminal Miljko Radisavljević nije više na toj funkciji, a postupajući tužilac Saša Ivanić koji je ostao u procesu do kraja, više puta je bio meta pojedinih tabloida, pa se čak i njegova fotografija nezakonito preuzeta iz baze MUP pojavila u jednom od njih, a da nikada nije utvrđeno kako je do toga došlo.
Ni načelnik UKP koji je rukovodio srpskim delom akcije Rodoljub Milović takođe nije više na toj funkciji.
Takođe, dvoje od troje članova sudskog vijeća koje je donijelo presudu nisu u procesu od početka.
Sudija Vladimir Vučinić napustio je pravosduđe zbog pritisaka koje je trpio u drugom procesu, dok je Aleksandar Trešnjev degradiran i iz posebnog odjeljanja vraćen u Viši sud u Beogradu.
Inače, Darku Šariću se u praralelnom procesu sudi i za pranje oko 22 miliona eura stečenih od prodaje narkotika, a u toku je i suđenje Branku Lazareviću, bivšem šefu kabineta tadašnjeg ministra policije Ivice Dačića, za odavanje tajni grupi Darka Šarića odnosno odavanje tajni iz istrage.
