“Postavlja se pitanje da li će glas malog broja građana Pljevalja i predstavnika organizacija civilnog društva biti jedini glasovi koji se čuju i ove grejne sezone u gradu čiji pomen imena vezujemo isključivo za ono što polako odumire i nestaje. Da nije PM čestica i izvještaja Svjetske zdravstvene organizacije koji pokazuju rekorde u broju preminulih i bolesnih usljed niskog kvaliteta vazduha zaboravili bi da Pljevlja postoje, zaboravili bi na bitku koju Pljevlja biju svake godine u istim mjesecima- bitku za čist vazduh i zdravlje svojih građana, pored druge borbe koja se vodi na listi najzagađenijih gradova u Evropi”, navodi Milev Čavor.
Prema njenim riječima, već duži niz godina nadležne isntitucije nemaju volje da se preduzmu konkretni koraci za rješavanje decenijski dugih ekoloških problema, koji iako nisu jedini, jesu uzrok drugih društvenih i ekonomskih problema.
Podsjeća na podatke nedavno objavljenog izvještaja Svjetske zdravstvene organizacije (WHO) koji pokazuje značajne ekonomske troškove prijevremenih smrti od zagađenja vazduha.
“Najnovija zdravstvena statistika WHO pokazuje i da je u 2016. godini Crna Gora zbog zagađenja vazduha imala smrtnost od 78,6 na 100.000 stanovnika. Prema istom izvještaju Pljevlja se opet nalaze na listi najzagađenijih gradova u Evropi uprkos svim pravnim obavezama i standardima koji ograničavaju prekomjernu emisiju zagađujućih čestica. Crna Gora je otvorila poglavlje 27, pravni okvir u oblasti kvaliteta vazduha potpuno je usaglašen sa zakonodavstvom EU, međutim ono što je ključno jeste njegova implementacija i poštovanje uspostavljenih standarda definisanih zakonima i drugim nacionalnim propisima”, ističu u ovoj NVO.
Neophodno je, kažu, obezbijediti da sva postrojenja, svi operateri koji zagađuju životnu sredinu plate za učinjenu štetu i posljedice koje životna sredina trpi.
“Nijedan zakon ne smije štititi privredne subjekte nauštrb zdravlja građana, i uz izgovor o ugrožavanju poslovne i finansijske stabilnosti preduzeća od državnog značaja omogućiti izbjegavanje plaćanja ekološke takse zakonom predviđenom. Stoga, postavlja se pitanje da li je zdravlje građana od državnog značaja. Ono što se može zaključiti jeste da je na listi prioriteta svakako manje prioritetno od profita kompanija vitalnih za razvoj naše ekonomije. Ostaje nam da čekamo “naredbu” EU ili Energetske zajednice da nešto moramo ispoštovati ili uraditi, jer politička volja za zaštitu građana i njihovog zdravlja godinama izostaje”, poručuje Milev Čavor.
