Vijeće Apelacionog suda na strani 9 ukidnog rješenja navodi da je prvostepeni sud „u pravnoj osnovi dijela 2 izreke pobijane presude za koje su krivično djelo optuženi oglašeni krivim i koje odredbe Krivičnog zakonika su primijenjene, prvostepeni sud je optužene Eduarda Šišmakova i Vladimira Popova oglasio krivim da su kao saizvršioci izvršili krivično djelo terorizma u pokušaju, a optuženi Bratislav Dikić, Predrag Bogićević i Nemanja Ristić da su počinili isto krivično djelo u pokušaju putem pomaganja...“
ŠTO JE TO TERORIZAM?
U narednom pasusu vijeće Apelacionog suda navodi da je izreka dijela 2 pobijane presude nerazumljiva, jer se ne može zaključiti koji oblik terorističkog akta – djela predviđenih od tačke 1 do tačke 8 navedenog člana - optuženi pokušali izvršiti u namjeri ostvarivanja ciljeva iz člana 447 stav 1 KZCG, navedenih u činjeničnom opisu ove izreke.
Zato zaključuju da u pravnoj ocjeni djela nije precizirano o kojem obliku djela se radi, a koje su optuženi pokušali izvršiti; odnosno da nije navedena zakonska odredba koja se odnosi na to djelo, pa se izreka dijela 2 čini nerazumljivom u pogledu pravne ocjene djela, te je na taj način počinjena povreda odredaba krivičnog postupka iz člana 386 stav 1 tačka 8 ZKP-a.
Ovakav zaključak vijeća Apelacionog suda jedino može predstavljati falsifikovanje onoga što je prvostepeni sud veoma jasno u dijelu pod 2 izreke prvostepene presude na strani 8 u petom redu jasno naveo: ,,u namjeri da ozbiljno zastraše građane Crne Gore, napadnu na život i tijelo drugoga, ozbiljno ugroze i povrijede osnovne ustavne, političke i društvene strukture Crne Gore i spriječe Crnu Goru da pristupi NATO alijansi“.
Dakle, u prvostepenoj presudi definisana su bitna obilježja bića krivičnog djela na istovjetan način kao što je u članu 447 KZCG ovo krivično djelo i određeno. U odnosu na oblik izvršenja ovog krivičnog djela koji je definisan u tačkama od 1 do 8 prvostepeni sud navodi: „...te tako obučeni i naoružani presreli i pucali na pripadnike Specijalne antiterorističke jedinice Uprave policije Crne Gore koja se nalazi u naselju Zlatica i iste likvidirali... a potom bi ovako angažovani pripadnici kriminalne organizacije lišili slobode tadašnjeg predsjednika Vlade Crne Gore“.
Izvjesno je: prvostepeni sud veoma jasno je definisao napad na život i tijelo drugog, kao i napad na slobodu drugog lica kao način izvršenja krivičnog djela terorizam. Dakle, definisani su od strane prvostepenog suda svi elementi bića krivičnog djela terorizam u samoj presudi, kao i radnje koje su preduzete i planirane, zbog čega moram dati zaključak - ili vijeće Apelacionog suda nije ni pročitalo izreku u dijelu 2 prvostepene presude ili je namjerno izvrnulo iznijete činjenice vjerujući da će to proći bez posebne pažnje.
Kad bi zaista bilo tačno ono što navodi vijeće Apelacionog suda, onda prvostepena presuda u navedenom dijelu ne bi predstavljala krivično djelo, pa bi Apelacioni sud u tom slučaju morao i bio dužan da preinači pobijanu presudu i donese oslobađajuću presudu. Zašto Apelacioni sud to ne čini, a imperativne zakonske odredbe ga na to obavezuju?
Jedini zaključak je da to radi ciljno i smišljeno, zbog čega sam 11. marta 2021. godine, kada više nijesam bio glavni specijalni tužilac, dostavio analizu svih zloupotreba vijeća Apelacionog suda u ovom predmetu Vrhovnom državnom tužilaštvu, Vrhovnom sudu, Višem sudu u Podgorici i Apelacionom sudu i to na više od 50 strana. Razumljivo je da sve pogreške i kršenja zakona koje je Apelacioni sud učinio u navedenom rješenju sada nijesam u mogućnosti da obradim.
Ali neke mogu ukratko da napomenem.
ORIGINAL FALSIFIKATA...
Vijeće Apelacionog suda u pobijanom rješenju na strani 10 pasus četvrti navodi „da je prvostepeni sud počinio bitnu povredu odredaba krivičnog postupka iz člana 386 stav 1 tačka 9 ZKP-a, jer u pogledu postojanja krivičnih djela i krivice svih optuženih kako onih koji su dijelom presude pod 1 oglašeni krivim, tako i onih koji su dijelom 2 oglašeni krivim, nijesu navedeni svi potrebni razlozi o odlučnim činjenicama, a dati razlozi u pogledu tih činjenica su potpuno nejasni i u znatnoj mjeri protivrječni...“
Potom se navodi da je prvostepeni sud utvrdio da su ,,okrivljeni pripadnici kriminalne organizacije... radi sticanja nezakonite dobiti... dobijali novac“.
Da sve bude zanimljivije - iznijeto nigdje ne stoji u prvostepenoj presudi, pa se jedino može reći da je falsifikat!
POGREŠNA TUMAČENJA
Naime, prvostepeni sud u svojoj presudi nigdje ne pominje da je bilo ko od optuženih stekao materijalnu dobit izvršenjem krivičnih djela koja su im stavljena na teret.
Navedeni su iznosi novca za koje je Viši sud utvrdio da su optuženi dobili radi sprovođenja kriminalnog plana koji su prihvatili, a ne - kako to vijeće Apelacionog suda navodi - da taj novac predstavlja dobit u smislu bitnog obilježja bića krivičnog djela stvaranje kriminalne organizacije iz člana 401a KZCG. Tačnije: da je kriminalna organizacija formirana radi sticanja nezakonite dobiti ili moći...
Dakle: to što Apelacioni sud zaključuje da se radi o dobiti nigdje ne stoji u prvostepenoj presudi, o tome nema nijedne riječi. Da bi prikrilo namjeru, vijeće Apelacionog suda vrši – svakako nezakonito - selekciju riječi iz izreke pobijane presude i navodi samo pojedine djelove, a ne cjeline koje imaju smisao, iz čega proizilazi da vijeće Apelacionog suda svoje činjenične zaključke izvodi pogrešno. I, još teže po vijeće Apelacionog suda: izvodi definitivne zaključke, na šta nije ovlašćeno po zakonu bez održavanja glavnog pretresa.
Jasnoće radi, vijeće Apelacionog suda izdvojilo je riječi „radi sticanja nezakonite dobiti“, dok cjelina u pobijanoj presudi glasi: „radi nezakonite dobiti ili moći“. Potom se Apelacioni sud bavi teorijskim razmatranjem pojma „dobiti“ u okviru ,,kriminalne organizacije“...
Nažalost: ili ne razumiju osnovne elemente bića krivičnog djela stvaranje kriminalne organizacije iz člana 401a KZCG ili namjerno griješe da bi ukinuli prvostepenu presudu.
U prvom pasusu vijeće Apelacionog suda navodi da „dobit mora biti ostvarena kako za organizatora kriminalne organizacije, tako i za pripadnika kriminalne organizacije“.
Očito je: Apelacioni sud poistovjećuje krivično djelo stvaranje kriminalne organizacije sa krivičnim djelom dogovor za izvršenje krivičnog djela iz člana 400 KZCG, odnosno krivičnog djela kriminalno udruživanje iz člana 401 KZCG, pa je očigledno da su u brzini prepisali obrazloženja bitnih elemenata bića ovih krivičnih djela.
POJMOVI DOBITI I MOĆI
Jasnoće radi: Apelacioni sud navodi da za postojanje krivičnog djela stvaranje kriminalne organizacije mora se ostvariti dobit za pripadnike kriminalne organizacije - što nije tačno.
U kriminalnoj organizaciji individualnost njenih pripadnika se gubi prihvatanjem kriminalnog plana da se kriminalnoj organizaciji pribavi dobit ili moć kao takvoj. Upravo ovaj element razdvaja krivično djelo stvaranje kriminalne organizacije iz člana 401a KZCG od drugih navedenih krivičnih djela.
Zakonodavac je krivično djelo konstruisao tako da se organizaciji pribavi dobit ili moć, a ne pojedincu. Ako bi se prihvatio stav da dobit treba da pripada i pribavlja se članovima kriminalne organizacije tada bi se radilo o klasičnom pojmu saizvršilaštva, iz čega bi proizašlo da se više lica dogovorilo da vrše krivično djelo kako bi svaki od njih pribavio sebi dobit u novcu.
Prirodno je sada da me neko pita: zašto kao glavni specijalni tužilac nijesam pokrenuo krivični postupak protiv vijeća Apelacionog suda ili nekih njegovih članova? Odgovor je jasan - zato što sam Vrhovnom sudu Crne Gore dostavio, a kako sam već naveo, obrazloženo na 50 strana gdje sam ukazao na nezakonitosti. Vrhovni sud Crne Gore je bio dužan, a imajući u vidu težinu i obim kršenja zakona, da izvrši kontrolu rada vijeća Apelacionog suda u ovom krivičnom predmetu, nakon čega bi se stvari razjasnile.
Vraćam se temi: Apelacioni sud navodi da je dobit jedan od obaveznih uslova za postojanje kriminalne organizacije iz člana 401a stav 6 KZCG. Ovo je nevjerovatno i sada je jasno zašto sam negdje ranije kazao da sudije imaju razloga da brinu i da se boje prilikom donošenja prvostepenih presuda.
Sticanje nezakonite dobiti nije obavezan elemenat ovog krivičnog djela, jer nije kumulativno propisan zajedno sa elementom „sticanje moći“. Ova dva elementa data su alternativno, što znači da mogu postojati jedan bez drugoga. Upravo „sticanje moći“ kao element bića krivičnog djela stvaranje kriminalne organizacije iz člana 401a KZCG ukazuje da se „dobit“ ili „moć“ stiču za kriminalnu organizaciju, a ne za pojedince.
Ovo jer je logično da se sticanje moći ne može dijeliti među pripadnicima kriminalne organizacije, jer je to nedjeljiva stvar, pa je ne mogu dijeliti na procente, već ako postoji, služi kriminalnoj organizaciji u cjelini, kao samostalnom entitetu koji postoji bez obzira ko su njeni pripadnici. Na isti način i teorijski i praktično se i sticanje dobiti mora tumačiti.
I ne znači da pripadnici kriminalne organizacije, kao i pripadnici zakonite organizacije ne bi dobijali određene novčane naknade, ali to je potpuno drugo pitanje.
Međutim, ako je vijeće Apelacionog suda, pa makar i pogrešno, vjerovalo da je dobit obavezan element ovog krivičnog djela kada je našlo da ga nema u činjeničnom opisu tog krivičnog djela, trebalo je - na osnovu imperativne zakonske norme - da preinači presudu u odnosu na sve okrivljene kojima je ovo krivično djelo stavljeno na teret i - oslobodi ih. No, vijeće to nije učinilo, što znači da ne vjeruje iskreno u ovo što je napisalo!
Kršenje zakona je takvog obima i intenziteta da ništa drugo ne bi trebalo napisati, ali moja namjera je da svim sudijama koji sada postupaju ili će postupati u budućnosti ukažem kako je lako poništiti pravo kao nauku i spriječiti ostvarenje pravde u datom političkom, socijalnom i društvenom kontekstu uopšte.
