Veza između turskih sapunica i srpske publike kao da je logičan nastavak petovjekovne povezanosti navodi press.rs. To se vidi i u seriji „Sulejman Veličanstveni", jer se dobar dio radnje dešava na srpskim prostorima.
Tako je već u prvim epizodama Sulejman Prvi krenuo na zidine Kalemegdana. Tim povodom u javnosti se povela polemika o tome koliko vjerno jedna turska sapunica sa istorijskom podlogom prikazuje istorijske činjenice piše press.rs.
U seriji zaljubljeni Sulejman ostavlja trudnu mu Aleksandru u haremu i odlazi u pohod na Beograd. Povikne „Smrt nevjernicima" u jednom kadru, pa pošto nije naišao na otpor u drugom kadru sjedi u Beogradu i dijeli pravdu.
Kako je zaista izgledao dolazak Sulejmana pred kapije Beograda u 16. vijeku i kakva je bila njegova uloga u istoriji Srbije, na kraju što se stvarno dešavalo na relaciji Beograd - Carigrad tih godina, za Pressmagazin objašnjava istoričar Nebojša Jovanović. On smatra da takav vladar i takvo doba zaslužuju bolju ekranizaciju od aktuelne. Jer za vrijeme vladavine Sulejmana Veličanstvenog Beograd je bio važna tačka. U Srbiji je tada obnovljena Pećka patrijaršija, a dobar dio zasluga ide Mehmed-paši Sokoloviću, Srbinu koji je imao značajno mjesto u Otomanskoj imperiji. Serija sve ovo banalizuje.
- Doba koje obrađuje serija je doba kada je sve bilo veličanstveno, a ne samo sultan. To je bio vrhunac Otomanske imperije i poslije Sulejmana se carstvo nikada više nije uzdiglo do takve moći i takve snage, administracije i boljitka koji su osjetili svi. Išlo se na to da i drugi narodi u toj carevini budu zadovoljni i da je zavole. Srbima je vraćeno pravo na vjeroispovijest, na crkve - da se otvore i da rade, a srpski jezik je bio jedan od službenih jezika u u Carigradu. Mehmed-paša dovodi rođake i prijatelje koji tamo zauzimaju visoke položaje. Bez obzira na to da li su prešli u islam, oni su bili bitni činovnici, državni sekretari, ministri, a nekoliko njih i veziri - priča Jovanović.
Naklonost, ako bi se tako moglo reći, koju je Sulejman imao prema Srbima, korijene ima u činjenici da mu je majka porijeklom iz Zvornika. Njeno srpsko ime bilo je Katarina.
- Majka mu je vjerovatno bila poturčena Srpkinja i on je po toj osnovi prema Srbima, svojim rođenjem, morao imati drugačiji odnos od svojih prethodnika. Nigdje se ne vodi da je on polusrbin, ali za njegovu majku se zna da je bila poislamljena stanovnica Zvornika - objašnjava Jovanović.
U vrijeme pohoda Sulejmana Veličanstvenog, pravi grad Beograd bio je dio iza zidina Kalemegdana, a današnji potez Knez Mihailove i Trga republike je bila varoš. Pošto je pao u turske ruke postaje Beogradski pašaluk, sjedište jedne od provincija velikog Osmanskog carstva. Sulejman iz serije ovih dana se upravo bavio „oranjem" beogradske kaldrme. Scenografija je prilično „tanka" i umjesto Save, Dunava i Kalemegdana, moćne vojske u bitkama za prijestonicu, sve se svelo na ekspresno osvajanje tvrđavice uz pomoć nekoliko konjića. Jovanović smatra da je današnji izgled beogradske tvrđave mogao dobro da posluži snimanju serije jer se njen izgled nije specijalno promijenio.
U seriji je pad Beograda prikazan kao prijateljsko ušetavanje Turaka, da bi sultan ljubazno proćaskao sa zarobljenicima, objašnjavajući im da dolazi u miru.
- Tvrđava je bila veličanstvena i u ono doba, bila je ogromna, jedna od najvećih na Dunavu i u Evropi. Mogli su da snimaju baš na tvrđavi, da su htjeli da naprave spektakl. Ovako su bespotrebno minimizirali jedan veliki uspjeh. Bolje da su prikazali da je Sulejman osvojio veliku tvrđavu, kakva ona i jeste, a ne neku tvrđavicu, kako izgleda u seriji - kaže Jovanović.
A istorija kaže da je Sulejman današnju prijestonicu Srbije tada osvajao od Mađara. Mnogo bitaka se vodilo za osvajanje Beograda, ali je tek opsadom sa Save i Dunava on to i uspio 20. avgusta 1521. godine, poslije čitavog jednog vijeka pokušaja.
Beograd nije raširenih ruku dočekao sultana, već je u njegovoj odbrani izginulo nekoliko srpskih odreda, procjenjuje se oko 900 branilaca, uglavnom pripadnika srpskih plemićkih porodica i graničara. Sulejman je bio brutalni osvajač, ni nalik zavodniku iz harema koji poručuje porobljenim Srbima: „Ne bojte se. Turci neće nauditi onima koji mole za milost." A bitka iz 1521. poslije koje je pao Beograd trajala je nekoliko mjeseci.
- Nijedno zauzimanje grada nije bez prekomjerne upotrebe sile i brutalnosti. Prvo bi krenula opsada, pa stezanje opsade, nastupili bi glad, žeđ, artiljerijske pripreme, zastrašivanje stanovništva - navodi Jovanović.
Beograd tada konačno pada pod tursku vlast. Time se stvara platforma da se Turska širi dalje u Evropu. Kreće prodor ka Beču, Turci osvajaju i Budim i Peštu, ali ne i Beč. Čak tri puta su pokušali da osvoje prijestonicu Austrije, a pri posljednjem pohodu, 1566. godine, turskog sultana zaustavljaju Mađari kod Sigeta. U toku te bitke Sulejman umire od srčanog udara. Mehmed-paša to prikriva od vojske kako je ne bi demoralisao.
- Turci su dobili tu bitku, a tek po povratku u Beograd, koji je bio glavna stanica na putu za Carigrad, Sokolović zvanično objavljuje svima ono što je jedini znao, da je sultan mrtav i da je on to svjesno prećutao. Trebalo je na presto dovesti njegovog sina Selima Trećeg, što je i učinjeno, i to baš u Beogradu. Kao što vidite, Beograd je bio mjesto gdje su se dešavale značajne stvari u vrijeme Otomanske imperije - kaže Jovanović.
