Dijelovi raznijetog aviona tad nisu tretirani kao dragocjeni ratni plijen koji se može unosno eksploatisati, već ih je sa terena, u opštem slavlju, dok je na olupini letjelice svirao harmonikaš, uzimao kako je ko htio i koliko je prikupio.
“Uzimali su ih ne samo Kinezi već svi koji su to htjeli. Rusi su dobili gotovo cijelo krilo”, tvrdi za “Blic” Milovan Azdejković, tadašnji šef odsjeka za eksplozive Vojnotehničkog instituta.
Ostatke su raznosili kao suvenir i mještani okolnih sela, kasnije ih preprodajući za 20 do 50 maraka, dok su Romi trgovali običnim čeličnim otpadom.
Šta su Kinezi mogli da iskoriste? Podaci o specijalnoj farbi nevidljivog aviona F117, koja upija radarsko zračenje u najvećoj mjeri i odbija ga u mnogo smjerova, najznačajnije su informacije koje su kineski inženjeri mogli dobiti iz Srbije sa aviona oborenog u Buđanovcima.
Očigledno, za to im nisu bili potrebni obavještajni podaci prikupljeni od srpskih oficira, već su, kako tvrde sagovornici “Blica”, do njih došli uz pomoć dijelova oborene letilice, koje su srpski seljaci imali na pretek.
Siguran sam da je u to vrijeme bilo Kineza koji su otkupljivali dijelove oborenog stelta. Saznanje o tome kako je napravljena farba moglo je kasnije da bude veoma zanimljivo i značajno za kineske inženjere koji su pravili nevidljivi avion - kaže za “Blic” Zoran Kusovac, geostrateški analitičar “Džejn” informativne grupe.
Kusovac objašnjava da je u stelt tehnologiji najvažnija upravo farba i da su najčuvaniji podaci upravo o tehnologiji za njenu proizvodnju. On kaže da su podaci o farbi koja se koristi za stelt avione nedovoljno poznati i nakon što su Amerikanci u dobroj mjeri obnarodovali tehnologiju do koje su došli osamdesetih i devedesetih godina prošlog vijeka. Inače, avion F-117, koji je srušen u Srbiji, koristio je tehnologiju iz šezdesetih godina.
(blic.online)
