On je saopštio kako su posljednjih godina sa Zapadnog Balkana stizale i dobre i upozoravajuće vijesti.
„Dobre su svakako da je Crna Gora uprkos jednoj snažnoj opstrukciji Rusije 2016. godine, uspjela da uđe u NATO. Poslije toga je zahvaljujući upravo razrješenju tog dugotrajućeg spora između Sjeverne Makedonije i Grčke kroz ta vrata prošla i Sjeverna Makedonija. Prije dvije godine je usvojen i prvi Akcioni plan za članstvo u NATO u Bosni i Hercegovini. Lideri Zapadnog Balkana su na Berlinskom procesu potpisali Sporazum o formiranju zajedničkog tržišta“, rekao je on.
Loše vijesti su, kako je kazao Đukanović, u tome da postoji zastoj u politici proširenja EU.
„Najprije se dugo govorilo o zamoru, nakon toga je ta retorika utihnula, ali je loša dinamika te politike ostala. Tako da danas govorimo logično o padu euroentuzijazma na Zapadnom Balkanu i čini mi se da često u tim razgovorima koje imamo na relaciji lideri zemalja Zapadnog Balkana – zvaničnici Brisela, jedni drugima prigovaramo: iz Brisela čujemo da je nedovoljno vladavina prava na Zapadnom Balkanu, da su reforme izgubile tempo, a mi, takođe, upozoravamo da su loše poruke sa određenih evropskih adresa prouzrokovale pad euroentuzijazma. Da ne podsjećam na prvu poruku prethodne Evropske komisije da tokom njenog mandata neće biti proširenja, pa i na mnoge druge iz drugih evropskih centara koje su u osnovi oponirale optimističnim najavama nove Komisije, posebno predsjednice EK gospođe Fon der Lajen. Dakle, smatram da je to bilo veoma loše za ono što imamo danas na prostoru Zapadnog Balkana“, istakao je Đukanović.
On je naglasio da je takva politika dovela do penetracije interesa trećih strana na Zapadnom Balkanu.
„Mi se opet možemo ljutiti, i u Evropi i na Zapadnom Balkanu na to, ali ja na neki način to smatram očekivanim, pa gotovo legitimnim interesima. Dakle, to je jedan prostor koji je slobodan i u kojem i druge zemlje čiji je vrednosni sistem suprotstavljen sistemu EU pokušavaju da ostvare svoje geopolitičke interese. Jednom riječju, da bismo to izbjegli Evropa mora biti prisutnija na Zapadnom Balkanu. Prema tome nije bila dovoljno prisutna i mi nažalost danas prisustvujemo ofanzivi geopolitike na Zapadnom Balkanu, koja je suprotstavljena evropskom sistemu vrijednosti i suprotstavljena evropskom jedinstvu“, ocijenio je predsjednik Crne Gore.
Tako je, prema negovom mišljenju, Zapadni Balkan postao jedno od važnijih poprišta na kojem se danas Istok suprotstavlja Zapadu i suprotstavlja zapadnom sistemu vrijednosti.
„Sljedstveno, mi smo opet na Zapadnom Balkanu obnovili iste dileme. Dileme devedesetih godina su bile da li je multietnička demokratija u našem regionu moguća. Naravno, retorički je i to dozvoljeno pitanje, ali rekao bih da je prilično nesuvislo, zašto bi Zapadni Balkan za sebe tražio formulu koja je, kako bi mi u Crnoj Gori kazali, mimo svijeta, koja je drugačija od formule po kojoj živi čitav svijet. Devedesetih nas je ta dilema koštala 150.000 ljudskih života. Dakle, tada se željela formirati Velika Srbija, Velika Hrvatska, naravno sledstveno tome i Velika Albanija, umjesto svega toga dobili smo veliku tragediju. Danas, nepunih trideset godina kasnije, nakon Dejtonskog sporazuma mi imamo obnovljenu tu dilemu, po mom dubokom uvjerenju, zbog zamagljivanja jasne i dogledne evropske perspektive zemljama Zapadnog Balkana“, saopštio je, između ostalog, Đukanović.
On je ocijenio i kako EU ne posvećuje dovoljno pažnje geopolitičkom značaju Zapadnog Balkana, ali da ohrabruje obnova evroatlantske saradnje.
