„Ipak, na svesrpskom saboru nije bilo mjesta u prvim redovima za predstavnike Srba iz najbrojnijih zajednica SAD i Njemačke, a kamoli iz Hrvatske ili Slovenije. Mjesto u prvim redovima zauzeli su Srbi iz R. Srpske, Crne Gore i Sjeverne Makedonije. Pardon, predstavnici političkih subjekata koji se deklarišu kao Srbi“, kazao je on.
Drugim riječima, pomenuti sabor nije bio sabor svih Srba već, navodi on, formiranje inicijalnog organa za konkretizaciju nacionalističkog projekta velike Srbije.
„Slika koja je otišla iz Beograda na kojoj se nalazi Vučić sa predstavnicima R.Srpske, Crne Gore i Sjeverne Makedonije predstavlja crtanje mape tj iznošenje zvaničnog stava na koje teritorije Srbija polaže pravo. Po ugledu na Lebensraum - „životni prostor”, njemački koncept koji obuhvata politike i prakse naseljeničkog kolonijalizma. Upravo Nacistička partija i nacistička Njemačka, na temelju tog koncepta, Lebensraum, izvršila je aneksiju Austrije, djelova Češke i kasnije drugih teritorija. Upravo to je koncept svesrpskog sabora i ciljevi njegovog budućeg djelovanja“, kazao je on.
Baš kao što se Lebensraum nije bavio zaštitom prava i interesa njemčkog naroda u SAD, tako se ni, kaže Đuričković, koncept svesrpskog sabora kao ni ruskog sveta ne bavi zaštitom naroda ma gdje bili.
„Sva tri koncepta bave se onim teritorijama koje vide kao svoje i koje se mogu zbog blizine osvajati“, kaže on.
Dominantna uloga patrijarha Porfirija, uz početak sabora sa molebanom, takođe, prema njegovim riječima, šalje više jasnih poruka, i dvije ključne.
„Prva poruka je, da će ključni instrument u sprovođenju zaključaka biti upravo Crkva Srbije. Druga poruka je, da Srbinom se može zvati samo pravoslavac. U Srbiji ima 280.000 muslimana i oko 350.000 katolika. Za vlast u Srbiji oni nijesu i ne mogu biti Srbi, oni su nešto drugo“, kazao je Đuričković.
Deklaracija donešena na svesrpskom saboru, sporna je, navodi on, po više osnova.
„Prije svega ona direktno zadire u unutrašnja pitanja nezavisne i međunarodno priznate države Bosne i Hercegovine. Bavi se njenim uređenjem, vojnim opredjeljenjem, statusom, istorijskim dešavanjima na njenom prostoru itd. Kosovo, kao nezavisnu državu, u potpunosti negira. Kada se u jednoj Deklaraciji neko bavi istorijskim događajima, potrebom revidovanja istorije, tragedija, ispravljanjem nepravde, izjednačavanjem naroda sa vjerom i jednom državom, biološkim opstankom, onda je to fašizam u izvornom obliku“, kazao je Đuričković.
U kontekstu Crne Gore, smatra on, svesrpski sabor istakao je jasno svoje ciljeve.
„Prvi i osnovni cilj je izmjena zakona o državljanstvu, kako bi se obesmislio izborni proces u Crnoj Gori i kako kolaboracione snage režima u Beogradu, prije svega Mandić i Knežević, više ne bi zavisili od mlohavih partnera sa kojima čine vlast. Svesrpski sabor predstavlja početak podjele regiona, za potrebe njihovog konačnog rješenja. Režim Aleksandra Vučića sa kolaboracionim snagama u R. Srpskoj, Crnoj Gori i Sjevernoj Makedoniji, pokušaće stvoriti podjelu na, njih i nas, na Srbe i sve ostale. U početku, računaće na sve one iznadsituaše, beskarakterne likove i kuvane žabe, koji će poslužiti i na kraju biti odbačeni. U suštini, podjela jeste na nas i njih, na režim Aleksandra Vučića i sve nas koji želimo živjeti u svojim nezavisnim i međunarodno priznatim državama, bili mi Crnogorci, Srbi, Bošnjaci, Albanci, Muslimani, ko god… Crna Gora ima poslednju šansu da izađe iz kola, u koje su je uveli pojedinci koji su mislili ili misle da imaju kapaciteta promišljati državnički i dugoročno“, rekao je on.
Saradnja sa izvršiocima Deklaracije svesrpskog sabora i šegrtima Aleksandra Vučića činiće ih, ocjenjuje Đuričković, jednako odgovornim.
„Ako se pitate kako je sve ovo moguće, odgovor je isti kao i 30-ih godina prošlog vijeka. Pametni su ćutali a zapad je tražio kompromis sa zlom“, poručuje Đuričković.
