U sali opštine na Cetinju 66 osnivača Liberalnog saveza potpisalo je zahtjev za registracijom stranke, čime je LSCG počeo svoju stranačku aktivnost. Od osnivanja Liberalni savez Crne Gore, predvođen harizmatičnim liderom Slavkom Perovićem, istrajno se borio protiv tada narastajućeg talasa nacionalizma i klerofašišzma na prostoru SFR Jugoslavije, dižući glas i javno proztiveći se vladajućoj politici "krvi i tla" koja je dovela do razaranja i žrtava u ratovima početkom devedesetih godina prošlog vijeka.
Vodeći dosljednu antiratnu politiku, suprostavljajući se idejama i politici zvaničnog Beograda kojim je vladao Slobodan Milošević, Liberalni savez je bio otvoreni protivnik politike crnogorskog političkog vrha - vladajuće Demokratske partije socijalista kojom su rukovodili Momir Bulatović, Milo Đukanović i Svetozar Marović. Zastupajući gorljivo ideju suverene Crne Gore Liberalni savez je značajno doprinio formiranju emancipatorskog pokreta u Crnoj Gori koji je vodio široku akciju u pravcu crnogorske suverenosti.
Na prvim parlamternim izborima u Crnoj Gori Liberalni savez je nastupio unutar koalicije Saveza reformskih snaga koju je na jugoslovenskom nivou predvodio tada veoma popularni premijer Ante Marković. Na sledećim izborima, 1992. godine, LSCG je po prvi put nastupio samostalno i osvojio 12 odsto glasova. Četiri godine kasnije, Liberalni savez formira predizbornu koaliciju Narodna sloga sa programski suprotstavljenom, prosrpskom Narodnom strankom Novaka Kilibarde. Ta koalicija osvaja 1996. godine 25,6 odsto glasova i 19 mandata u Skupštini koja je tada brojala 71 mjesto.
Nakon raskola u jedinstvenoj Demokratskoj partiji socijalista i rascjepa te stranke na dva stranačka krila, DPS Mila Đukanovića i SNP Momira Bulatovića, Liberalni savez i najveći dio opozicionih stranaka u Crnoj Gori potpisuju, zajedno sa partijom Mila Đukanovića, Sporazum o minimimu demokratskih principa, stvarajući tako uslove za demokratizaciju političkog života u Crnoj Gori. Iako je formalno dogovorena politička sardnja, na relanom političkom terenu nastaje borba za suverenističko biračko tijelo između izvorne independističke stranke LSCG i „novih suverenista“ koje je predvodio Milo Đukanović, predsjednik DPS-a.
Na republičkim izborima 1998. godine LSCG ponovo nastupa samostalno i osvaja manje od deset procenata glasova (6,3 %). U tom periodu dolazi do oštrije konfrontacije LSCG sa DPS-om Mila Đukanovića, kada LSCG pravi politički zaokret i ostvaruje parlamentarnu saradnju sa srpskim strankama u crnogorskom parlamentu. To je uslovilo nova politička nadmetanja. Aprila 2001, godine, održani su vanredni parlamentarni izbori na kojima LSCG osvaja 7,9 odsto glasova. Nakon parlamentarnih izbora 2002. godine, na kojima je Libberalni savez osvojio 5,8 odsto glasova i svega četiri mandata u parlamentu, politički lider Slavko Perović napušta čelnu funkciju a na mjesto političkog lidea dolazi Miodrag Živković.
Marta 2005. godine, odlukom vrha stranke, ugašen je rad Liberalnog saveza Crne Gore.
