Cunami, koji je nastao kao posljedica zemljotresa jačine između 9,1 i 9,3 stepeni Rihterove skale, sa epicentrom blizu indonežanskog ostrva Sumatra, najteže je pogodio Indoneziju, Indiju, Šri Lanku i Tajland, a žrtava je bilo u još deset zemalja.
Katastrofalni cunami najviše je pogodio Indoneziju gdje je poginulo 166.000 ljudi. Zemljotres je izazvao rušilačke talase visoke i preko 15 metara, koji su se kretali ogromnom brzinom i uništavali sve što je bilo u blizini obale. Snaga zemljotresa bila je 1.500 puta veća od udara atomske bombe bačene na japanski grad Hirošimu, krajem Drugog svjetskog rata.
Odmah poslije decembarske katastrofe 2004. godine, Ujedinjene nacije su pokrenule akciju izgradnje sistema upozoravanja na cunami u regionu Indijskog okeana, gdje je ta pojava najčešća. Brzo obavještavanje i upozoravanje je osnovna svrha ovog poduhvata, jer cunami, koji je suma više talasa, može dostići brzinu i do 1.000 kilometara na sat, što je ravno brzini modernih aviona.
