U samom jezgru Glavnog grada, tik uz zgradu Javnog servisa, već godinama propada nekada popularni lokal „AND1“, u vlasništvu Agencije za izgradnju i razvoj Podgorice, o čemu je nedavno izvještavala ekipa ETV. Ovaj prostor, koji bi mogao služiti humanim ciljevima i zajednici, stoji zapušten kao svjedok nebrige i nesposobnosti gradskih struktura.
Odgovornost za to direktno snosi Agencija za razvoj Podgorice, koja već godinama, uprkos zakonskim ovlašćenjima, nije učinila ništa da ovaj prostor vrati u upotrebu. Portal ETV je od pomenute Agencije zatražio i dobio odgovore, koji više podsjećaju na birokratsku gmnastiku nego na odgovore ozbiljne institucije.
Naime, umjesto konkretnih koraka iz Agencije se pravdaju isteklim Programom privremenih objekata 2020–2024, i čekaju usvajanje novog, koji bi, kako navode, trebalo da se razmatra na nekom od sljedećih zasijedanja Skupštine Glavnog grada.
Postavlja se pitanje, što se dešavalo tokom vremena od kada je lokal zatvoren (2022-23.) a kada je, po prostoj matematici, bio pod važećim Programom privremenih objekata za 2020- 2024? Nevjerovatno je da se odgovornost prebacuje na „čekanje“, dok gradska imovina propada naočigled svih građana.
Druga sporna tačka u odgovorima Agencije jeste u navodima da se čeka na usvajanje novog Programa privremenih objekata na teritoriji Glavnog grada Podgorica 2025 -2029., nakon čega bi se “stekli uslovi da se navedeni objekat izda u zakup a budući zakupac ostvari pravo na zakup na period od 5 (pet) godina”?! Očito je da neko odgovoran u najznačajnijoj instituciji Glavnog grada ima problem sa računicom. Ili je zaposlenima u toj admnstraciji potpuno svejedno godina gore ili dolje, manje ili više, van zakonskih okvira
Uprkos ovom očiglednom nemaru, pozitivna inicijativa ipak dolazi iz redova najveće opozcione stranke - Demokratske partije socijalista. Kako smo već ranije objavljivali, DPS priprema prijedlog da se zapušteni prostor prenamijeni u Dnevni centar za onkološke pacijente, koji bi dao novu vrijednost ovom dijelu grada i pružio podršku jednoj od najranjivijih grupa građana.
Agencija, pak, tvrdi da „nije upoznata s inicijativom“, iako se o njoj već govori u medijima. Takav odgovor, bez trunke proaktivnosti, dodatno potvrđuje sistemsku neozbiljnost i institucionalni autizam onih koji bi trebalo da upravljaju imovinom svih građana.
Ovaj primjer, koji ukazuje na višegodišnji nemar gradske administracije prema sopstvenoj imovini, ogoljava suštinu problema: dok se vlast ponaša kao pasivni posmatrač, propadaju ne samo objekti, već i potencijal za razvoj, humanost i solidarnost.
Građani s pravom očekuju odgovornost. Jer, iza oštećenih fasada i zaraslih dvorišta ne krije se samo loš urbanistički ukus – već poraz gradske politike.
