“Kada se govori o otvaranju tajnih dosijea misli se na dosijea službi državne bezbjednosti bivšeg komunističkog, ali još više i režima Đukanovića. Pri tom se ne misli na sva dosijea koja su te službe vodile već prvenstveno na ona dosijea koja su vođena o političkim protivnicima režima”, navodi Medojević.
Smatra da se otvaranjem dosijea ostvaruje nekoliko bitnih ciljeva.
“Omogućuje se rasvjetljavanje ličnih sudbina i ostvaruje pravo na upoznavanje sa prikupljenim podacima o ličnosti. Omogućuje se rehabilitacija i obeštećenje nevino osuđenih lica na osnovu podataka iz dosijea; Pribavljaju se dokazi za rasvjetljavanje pojedinih zločina i identifikovanje odgovornih za te zločine; Dokumentuju se zloupotrebe bivšeg režima, što uz saslušanje svedoka, žrtava i počinilaca i uvida u službene dokumente omogućuje pokretanje odgovarajućih pravnih postupaka”, kazao je Medojević.
Dodaje da bi se tič činom omogućilo vrednovanje sopstvene prošlosti i proučavanje mehanizama funkcionisanja represivnih režima.
“Otvaranjem dosijea zatvara se jedna bolna stranica istorije i stvaraju zdrave osnove za pomirenje i budući zajednički život; Konačno, omogućuje se istinska reforma samih službi bezbjednosti, njihovo pročišćenje od onih koji su skloni zloupotrebama i zločinima i promjene u metodu njihovog rada i načinu pristupanja bezbjednosnim problemima”, kazao je on.
Oduzimanje naslijeđenih dosijea od službi bezbjednosti je još uvek izuzetno aktuelno, kaže on, najprije zbog toga što ima znakova da se sadržina tih dosijea povremeno zloupotrebljava, naročito preko medija koji stoje pod uticajem samih službi ili pojedinaca iz tih službi
“Ta dosijea je potrebno dati na čuvanje nepolitičkoj instituciji, koju treba da osnuje parlament kao nezavisno tijelo”, smatra Medojević. .
On je dodao da niti Krivokapić niti Abazović u svojim premijerskim ekspozeima, niti na bilo koji drugi način nijesu pokazali političku volju da učini jedan ovakav korak ka stabilnoj demokratskoj i slobodnoj državi, bez političke zloupotrebe službi bezbjendosti radi opstanka autokratskih režima.
“Preskakanje ili zaobilaženja ključnih reformskih mjera koje obezbjeđuju demontažu i diskontinuitet od totalitarnih režima nanijelo je nepopravljivu štetu i vjerovatno trajno onemogućilo formiranje Crne Gore kao demokratske, pravne države i civilnog građanskog društva”, zaključio je Medojević.
