Na čelu Jugoslavije bio je od 1945. do smrti, preminuo je 4. maja 1980. godine, u 15:05 časova, u Kliničkom centru u Ljubljani, tri dana pred svoj 88. rođendan.
Tito je u januaru primljen u bolnicu zbog problema sa cirkulacijom, a prije smrti mu je amputirana noga, na šta nije htio da pristane dok god je bio svjestan. Već od sredine februara, bio je u vještačkoj komi.
Vijest o Titovoj smrti Jugoslovenima je saopštio spiker Televizije Beograd Miodrag Zdravković.
"Umro je drug Tito. To su večeras saopštili Centralni komitet Saveza komunista Jugoslavije i Predsedništvo Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije radničkoj klasi, radnim ljudima i građanima, narodima i narodnostima Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije", glasila je vijest koja je odjeknula u cijelom svijetu.
Kada je Tito umro, utakmica Hajduk - Crvena zvezda na Poljudu je stala.
Informaciju o smrti Tita svjetske agencije prenijele su kao hitnu vijest, a u Alžiru je, kako je opisano u knjizi ,,Titova posljednja bitka“, prekinuto zasijedanje Centralnog komiteta koji je minutom ćutanja odao počast jugoslovenskom predsjedniku.
Godinama nakon Titove smrti, svakog 4. maja, sirena u 15:05 sati zaustavljala je živote Jugoslovena na jedan minut. Fabrike su zaustavljale proizvodnju, saobraćaj bi stao, u školama bi nastala apsolutna tišina.
Posljednji put sirene su se oglasile 4. maja 1990. godine. Jugoslovenska industrijska proizvodnja je te godine zabilježila pad od 18,2 odsto. Sljedeće godine je počeo rat u Jugoslaviji.
Kovčeg sa Titovim posmrtnim ostacima stigao je Plavim vozom iz Ljubljane, preko Zagreba, u Beograd.
Tri dana kasnije, na sahranu je došlo 700.000 ljudi. Prisutno je bilo 209 državnih delegacija iz 128 zemalja svijeta. Bio je to najposjećeniji pogreb nekog državnika u 20. vijeku.
Posljednju poštu osnivaču Pokreta nesvrstanih odali su 31 predsjednik države, 22 premijera, četiri kralja, šest prinčeva i 11 predsjednika nacionalnih parlamenata.
