Ne prestaju ataci na crnogorski državni i nacionalni identitet i smisao postojanja Crne Gore kao građanske, sekularne države. U Crnoj Gori, nažalost, duže vrijeme kroji kapu Crkva Srbije, a naše je da ustavno i zakonski i legitimno tome kažemo - Ne pristajemo na to! Odbijamo to!
Crnogorke i Crnogorci se, evidentno, planski i organizovano, nastoje politički, "crkveno", obmanama i indoktrinacijom "namorati" (neće proći to) da prihvate da se klero-nacionalistička i etatististička (koja forsira organsko jedinstvo države i crkve, etnofiletističkog poimanja religije) velikosrpska politička ideologija tzv. svetosavlja (formirana 30-tih godina u okviru Srpske pravoslavne crkve) nametne kao navodni uzor, smisao i cilj, kojim treba da se kreće i današnja Crna Gora u političkom i duhovnom smislu.
Nama je to posve daleko, to nije ni crnogorski ni moderno evropejski, već rudimentarni anahronizam.
105Ne, mi to svetosavlje ideološko, projektovano, nametnuto, odbijamo kao političku asimilatorsku podvalu, prevaru i manipulaciju. Političku, istorijsku i kulturnu. Shvatamo je kao običnu opsjenu, još jedno planski protiv Crne Gore napravljeno Potemkinivo selo. Juče i danas u istom značenju.
Nikakvo politički inaugurisano svetosavlje nije crnogorska duhovnost. Nametnuto svetosavlje kao politička ideologija ne pripada iskonskom crnogorskom biću.
Sveti Sava (Rastko) Nemanjić je prvi put uveden u Crnu Goru 1856. kao školska slava. On nije bio nacionalni crnogorski ni vjerski značajni svetac vjekovima ranije, tako da ga ni Sveti Petar Cetinjski ni Petar II Petrović Njegoš - nikad u svojim službenim aktima nijesu spomenuli.
On je nametnut praktično u Crnoj Gori, kao i prije toga u prvoj polovini 19. vijeka pod Milošem Obrenovićem u Srbiji ali zasigurno znamo i to - i kažemo bez uzmaka, argumentovano - politička ideologija i propaganda koja se vodila u 19. i 20. vijeku s ciljem asimilacije i posrbljavanja Crnogoraca, preko mita i izmišljenog kulta Svetog Save Nemanjića (suprotno istorijskim činjenicama) vjerujemo da će, ipak (makar sjutra, ako ne danas) u širem značenju, naići na jasno manifestovani otpor naučnih činjenica, institucija i političke legitimne solucije koja će stati na put ovom mitomanskom obmanjivanju crnogorskih građana kojima se fikcija umjesto istorijskih činjenica servira sa ciljem devastiranja duhovnog, kulturnog, političkog, državnog crnogorskog i nacionalnog bića, forsiranjem mita i raznih bajki o Svetom Savi Nemanjiću.
Inače, Rastko Nemanjić je bio sin okupatora Duklje/Zete, (najstarije crnogorske države) velikog župana Srefana Nemanje. I sam je bio predstavnik okupacione države i buduće dinastije, a inače nije bio osnivač niti ikad priznati poglavar autokefalne crkve, niti je dobio ikad tomos o autokefalnosti, niti je u Crnoj Gori i na njenom prostoru bio išta drugo bez izvanjac.
On je importovani uzurpator i izvanjac koji nema stvarne, istorijske veze sa Crnom Gorom i Crnogorcima, odnosno, njihovom etničkim precima Dukljanima/Zećanima i njihovim ranijim državama Dukljom i Zetom, već je bio zastupnik okupacione države i dinastije.
