Međutim, ne postoji nijedna druga životinja koja je sposobna da radi ono što neke vrste meduza rade - kada dođu u zrelo doba, ponovo mogu da postanu mlade. Istraživači sa Univerziteta Ovijedo sekvencirali su njen genom, otkrivajući šta je ključno za njihovu biološku besmrtnost. Ovo bi moglo da otkrije kako stare ćelije i kod drugih vrsta, među kojima su ljudi.
Turritopsis dohrnii, mala meduza koja se može naći od Pacifika preko Sredozemnog mora do Kariba, ima sposobnost regeneracije ćelija koju bi i ljudi željeli. Ali ova vrsta ide dalje. U normalnim uslovima, njen životni ciklus je podijeljen na četiri dijela: nakon spajanja muških i ženskih gameta (polnih ćelija) stvara se larva ili planula. Ona se zatim vezuje za morsko dno kao polip. Oni se potom oslobađaju kao efire, što je faza prije polne zrelosti, koju dostižu kao meduze, koje se dalje razmnožavaju. Ali, ako uslovi nijesu normalni, ako su pod “stresom” zbog neke prijetnje iz životne sredine, one se nakon razmnožavanja mogu vratiti u prethodne faze, ponovo postajući polipi, piše „El Pais“.
Koliko je nauci poznato, one mogu da ponavljaju ovaj proces u nedogled, nešto što druge meduze ne mogu. Zato se za njih kaže da su biološki besmrtne. Naravno, njih može pojesti predator ili mogu da “padnu” u ruke kupača, ali od starosti ne umiru.
Sposobnost ove vrste da se podmlađuje je ono što je navelo tim koji je predvodio naučnik Karlos Lopez Otin sa Univerzitetskog instituta za onkologiju Univerziteta u Ovijedu da je proučava.
Morski biolog Marija Paskual je koautor istraživanja. Osmislili su da sekvenciraju genom u različitim periodima životnog ciklusa meduze.
„Ako je došlo do genetske promjene, to bi trebalo da bude zbog nečeg važnog“, kaže ona.
I nijesu videli jednu promjenu, već nekoliko, i sve su u vezi sa replikacijom i popravkom DNK.
„Ono što ovu životinju čini posebnom je sinergija svih promjena, zbog kojih se ova meduza podmlađuje“, naglašava Paskual.
Odrasla meduza se smanjuje i paralelno mijenja strukturu svojih tkiva. Na genetskom nivou, primijetili su da su neki geni prestali da generišu proteine i njihove funkcije, dok su se drugi aktivirali. Ovo je slučaj sa GLI3 genom. T. dohrnii ima dvostruko više kopija ovog gena od T. rubra, i svi su aktivni u vrijeme reverzije. Ovaj preokret procesa diferencijacije ćelija poznat je kao transdiferencijacija i, osim onoga što su ljudi postigli u laboratorijama, izuzetno je rijetka pojava u prirodi.
„Ćelija se vraća na nultu tačku“, kaže Paskual.
„Ova meduza je jedina životinja sposobna da se vrati iz diferenciranog stanja u odraslo doba“, kaže Dido Kakero, molekularni biolog Opservatorije u Asturiji i koautor istraživanja.
Postoje i druge meduze sposobne za to, ali uvijek prije polne zrelosti i u tome, kaže Karera, leži moć T. dohrnii.
Komentari ()
