Najmanja ikada opažena planeta (Kepler-10b) izvan Sunčeve porodice nije podesna za život, iako je stjenovita kao naša na kojoj odvajkada obitavamo. Zašto?
Zato što kruži suviše blizu matične zvijezde – na 23 puta kraćem rastojanju nego Merkur oko Sunca – praveći jedan puni krug za manje od jednog dana (0,84 dana).
Malčice je krupnija od Zemlje (1,4 puta). U toku dana temperatura na površini dostiže 1371 Celzijusov stepen, što je sasvim dovoljno da sprži ma kakav živi svijet koji poznajemo, zasnovan na tzv. ugljeničnoj hemiji. Nalazi se, dakle, izvan tzv. nastanjive zone (područje u kojem postoji tečna voda).
Na tolikoj toploti se istopi željezo, a tek neće molekuli DNK (dezoksiribonukleinska kiselina) i RNK (ribonukleinska) od kojih je sve živo na Zemlji satkano!
Iako je krupnija od Zemlje samo 1,4 puta, na zamišljenoj kosmičkoj vagi teži 4,6 puta više. Zbog čega? Iz jednostavnog razloga: gustina građe od koje je sačinjena iznosi 8,8 kubnih santimetara po gramu, što uveliko podsjeća na gvozdeno đule.
Kako su je astronomi opazili?
U martu 2009. godine NASA je odaslala veliki svemirski teleskop „Kepler”, nazvan u slavu čuvenog nemačkog astronoma Johana Fridriha Keplera (obogatio se na astrološkim proračunima), da potraži prvu pravu zemljoliku planetu. Toliko je moćan da je u stanju da iz svoje tačke, dovoljno udaljene da mu Zemlja ne zaklanja neprekidno nadgledanje, može da snimi kada čovjek u nekom malom gradu ugasi sijalicu na ulazu u svoju kuću! Sve to duguje najvećoj ikada u svemir izbačenoj kameri (više združenih) čija je razlučivost (rezolucija) prikazivanja 95 megapiksela.
Predviđeno je da osmotri, najmanje, hiljadu zvijezda do kraja 2012. godine, u smjeru središta Mlečnog puta. Nije opremljen nikakvim spravama koje otkrivaju znake života, kao što je postojanje kiseonika u gasnom omotaču.
Veoma osjetljiva naprava na „Kepleru”, fotometar, uočila je gotovo neprimjetno opadanje sjaja istoimene zvezde (Kepler-10), što je ukazivalo da ispred povremeno prolazi neko nebesko tijelo.
