Časopis započinje uvodnikom "Grad na dvije obale " koji potpisuje Dušan Raičević, predsjednik Opštine Bar koji ističe "da malo gradova može da se pohvali da se samo u jednom vijeku doživjelo toliko transformacija , promjena, lomova i uzdizanja, i da je svaki lom samo još više osnažio duh njegovih ljudi i izrodio još ljepše i bolje“Usudiću se da kažem da je Bar, zaista, grad feniks."
Željko Milović piše o Baru koji je u svojoj istoriji nekoliko puta mijenjao lokaciju u tekstu pod naslovom „Selidba kao usud“, dok Neđeljko Đurović piše o fenomenu interkulturalizma u Baru, života zajedno, u tekstu pod naslovom „Od mnogih kultura, jedan je Bar“ a ne jedno pored drugih.
Ammar Borančić i Željko Milović su rekonstruisali hronološki ljude koji su bili na čelu Sreza i Opštine Bar u XX vijeku u tekstu pod naslovom „Velikani svojeg doba“
Dr Savo Marković u ovom broju Komune je napisao izvanrednu studiju o novcu koji je kovan u Baru u srednjem vijeku, a dr Svetozar Savić tekst o zaostavštini porodice Petrović kao florističkog bogatstva, Dragan Marović je priredio tekst o pominjanju Bara u uglednom američkom časopisu „New York Times“,dok je Suljo Mustafić rekonstruisao kako su tekli talasi iseljeništva iz Bara ka Aziji, Evropi i Americi u prošlom vijeku u tekstu pod naslovom „I u zlatnoj groznici, srcem u zavičaju“.
Vladimir Lukšić je pisao o narodnim nošnjama Spiča, Šušanja i Zubaca, a Sabrija Vulić o Mrkojevićima kao neispitanom istorijskom blagu. Ivanka Leković pisala je o rodnom Godinju i spomeniku sa reljefom na kome su radili Ljubo Vojvodić i Olja Ivanjicki.
Draginja Radonjić je pisala o spomenicima NOB-a u tekstu „Sjećanja na obične , ali hrabre ljude“, Ilija Vukotić o bombarderu B-17 koji je 1945 udario u brdo Petiljevo pored Šušanja u tekstu pod naslovom „ Recikliranje američkog bombardera“.a Vasilije Janković piše o potonulom remorkeru R-2.
Bivši predsjednici Opštine Bar Čedo Ratković i Jusuf Kalamperović su se na svoj način osvrnuli na godine prošle u tekstovima o robnoj kući Izbor i sjećanjima na vrijeme ubrzanog razvoja grada ispod Rumije.
Radomir Petrić podsjetio je na prvi brod „Sveti Stefan“ i što je značio za nas, u tekstu pod naslovom „ Svetac koga su voljeli i ateisti“, a Dragana Erjavšek o tri književna kluba u Baru u posljednjih 50 godina.
Dr Anastazija Miranović je prezentovala likovni život i stvaraoce grada pod Rumijom, a Milun Lutovac je pisao o legendarnom „Urošu Strašnom“, Urošu Toškoviću, uz ekskluzivne fotografije prvog foto sešna koje je slikar napravio u Baru, dobijene iz foto arhive Anta Bakovića.
Kada je riječ o sportu u Baru ,Milan Vujović je pisao o počecima atletike u Baru u i Društvu za tjelesno vaspitanje „Partizan“ u tekstu pod naslovom „Sve je počelo na Pristanu“, a Ilija Kovačević o svim barskim sportistima koji su učestvovali na olimpijada tekstu pod naslovom „Reprezentovali državu i svoj grad“
Interesatno je za ovaj 40.jubilarni broj Komune koji je u cjelosti posvećen Baru, da su svi autori tekstova Barani, izuzimajući jedino sestru Esteru Radičević koja je za ovaj broj namjenski u svom tekstu „Zavrijedile povjerenje građana“ detaljno rekonstruisala gotovo pedesetogodišnji požrtvovani rad časnih sestara u barskoj bolnici, za koji su dobili nagradu grada Bara, ali i niz Ordena SFRJ.
U ovom posebno i tematskom izdanju Komune su i tekstovi o prvom hotelu u Baru, putovanjima avionom iz Bara ka Beogradu i obratno , o Spomeniku oslobodiocu u Starom Baru, prvim barskim štampanim medijima, foto zbirci gradskog Muzeja, prvom TV festivalu, najvećem ljubavnom grafitu ikad na ovim prostorima, barskim pop-rock bendovima na gitarijadama šezdesetih i sedamdesetih, prvoj fudbalskoj utakmici, prvim fudbalskim klubovima i prvom gradskom derbiju.
Ukupno 32 strane tekstova koje će se čitati dugo koje će podsjećati na to kakav je i što je nekad bio Bar, ponosan i uspravan, lijep, i na svoj način bezobrazan i prkosan kad ustreba, zapisao je između ostalog Željko Milović koji je po prvi put u Komuni bio gost urednik ovog izdanja.
