Ovaj “zabranjeni” dokumentarni materijal, koji se već nekoliko decenija nalazi u posebnoj prostoriji depoa koja se naziva “Soba tajni”, uskoro će se naći pred javnošću. Koristeći isključivo arhivski materijal iz vlastite - autorizovane produkcije, “Filmske novosti”, po riječima direktora Vladimira Tomčića, pripremaju dokumentarni serijal o Titu od 24 jednosatna filma, čiji značajan dio čine upravo cenzurisana dokumenta. Među njima su i ona o Milovanu Đilasu, prvom jugoslovenskom komunističkom disidentu koji je preživio, a posebno, o Aleksandru Leki Rankoviću, nekadašnjem načelniku OZNE i ministru unutrašnjih poslova, prvom čovjeku jugoslovenskog sistema bezbjednosti i potpredsjedniku SFRJ, koji je smijenjen i isključen iz političkog i javnog života 1966. godine.
U svojim memoarima Ranković je zapisao: “Ja, koji sam sve prisluškivao, od skupštine do spavaće sobe, zadnji sam saznao šta mi se sprema”.- Ne znamo, naravno, koliko se novog može reći o Titu i njegovom vremenu, ali će ovi novi, neobjavljeni snimci svakako dati još jedan, možda i konačni doprinos u formiranju slike o Brozu kao državniku, diktatoru, hedonisti, ljubavniku... a i o nama u tom političkom i društvenom ambijentu. Ako se na pravi način “rekonstruiše” - prikaže i doživi to vrijeme, nesumnjivo će se doći i do gorkih prepoznavanja događaja koji su slijedili kasnije, devdesetih godina. Kult ličnosti imao je znak jednakosti sa državom Jugoslavijom; sa nastankom Tita bio je neminovan i raspad Jugoslavije. Ostaje, ipak, neobjašnjiv fenomen poularnosti i obožavanja koji su obični ljudi gajili prema Brozu - kaže Tomčić.
Svoje mesto u ovom serijalu imaće i Kardelj, Bakarić, Krajačić, Žujović, Hebrang, Latinka Perović, Milka Planinc, Savka Dapčević-Kučar, Koča Popović, Slobodan Penezić Krcun, Veljko Vlahović, Kiro Gligorov, Stane Dolanc i mnoge druge političke ličnosti koje su ostale kao metafora tog doba.
- O Titu se zna sve i gotovo ništa, zato smo odlučili da ova 24 filma rade 24 reditelja i scenarista iz svih republika bivše Jugoslavije. Smatramo da će se tako dobiti dragoceni komentari i različita mišljenja. Polovinu dokumentarnog serijala režiraće reditelji iz “starije” generacije, oni koji su doživjeli vrijeme Broza i već imaju formirane stavove o tom vremenu, dok će ostalih 12 epizoda raditi mladi reditelji koji imaju drugu vizuru tog doba, vremensku distancu, i bez emocija mogu da govore o velikoj Jugoslaviji. Ideja je da svaka pojedinačna epizoda nosi pečat ekipe koja ga je radila, od reditelja, do čitača teksta i izbora muzike.”Filmske novosti” su prije par godina već uradile dokumentarni film o Jovanki Broz, koji će za ovu priliku biti ponovo urađen, a ono što čini najznačajnijim i najvrednijim dokumenta “Filmskih novosti” je njihova autentičnost - to su prave hronike jednog društva u dugom vremenskom periodu - ističe Tomčić.
Jedan film serijala biće posvećen Brozu i drugim državnicima njegovog doba, kao što su Sukarno, prvi i doživotni predsjednik Indonezije, i zajedno sa Titom jedan od osnivača Pokreta nesvrstanih, Hajle Selasije, car Afrike, Idi Amin, vojni diktator i predsednik Ugande, Bokasa, car Srednjoafričke Republike, Gadafi, predsjednik Libije, i mnogi drugi koji su nominalno bili nesvrstani, a u suštini diktatori. Broz je vrlo često bio sa njima, i usko povezan, a na njegovoj sahrani ipak su bili svi državnici svijeta. Jedini “neokaljani” u svojim zemljama koji nisu proglašeni za zločince bili su Tito i Fidel Kastro.
Zanimljiv dokument koji posjeduju “Filmske novosti” su i dvije posjete Če Gevare, koji je boravio u Beogradu i na Brionima, zajedno sa Raulom Kastrom, rođenim bratom Fidela Kastra, koji je sada predsjednik Kube.
Zbog ovih dokumenata (pored kuća kao što su britanski Bi-Bi-Si, francuska i njemačka nacionalna televizija), i televizije mnogih drugih zemalja, prvenstveno nesvrstanih, često traže materijal “Filmskih novosti” koji nemaju, a koji je dio njihove istorije, pa u skoroj budućnosti, kako ističe Vladimir Tomčić, “Filmske novosti” mogu postati neki srpski “History chanel”.
Posjeta Henrija Mura: Pored značajnog političkog dokumentarnog materijala, “Filmske novosti” posjeduju i vrlo vredan materijal vezan za kulturu, koji će takođe postati kapitalni projekat - od posjete Henrija Mura, jednog od najznačajnijih skulptora 20. vijeka, koji se 1955. u Beogradu sreo i sa našim vajarom Tomom Rosandićem u njegovoj Majstorskoj radionici, do šest Šekspirovih drama u Narodnom pozorištu u Beogradu u kojima su igrali Vivijen Li i ser Lorens Olivije. Tu su i ispovjest svjetskog tenora Maria del Monaka, posjeta Orsona Velsa Jugoslovenskoj kinoteci, Hičkoka Skadarliji...
Iz ovog perioda postoji i anegdota - Henri Mur je prilikom posjete poklonio Beogradu svoju veliku skulpturu, ali “grad” nije mogao da primi poklon koji je bio “nepodoban” za tadašnju socrealističku umjetnost.
