Bijaše to početkom desete decenije prošlog vijeka u blizini Komande operativne grupe na Šamaricama na Baniji. Čujem pjesmu melodije pljevaljskog kraja. Odlijeeže: „Ko pobjegne sa Banije Crnogorac više nije...“
Poslije desetak minuta nađem „borce“. Četvorica. Leže u bukovom čestaru. Jedan drugom leže na slabine, raskopčani, znojavi, sa flašom rakije… Automati u lišću pored. Sami..
Kažu, čekaju naređenje iz Beograda. Idu sjutra da zauzmu Zagreb.
Kako? Zašto? Nema odgovora. Samo je jedan motiv, treba „pobijediti ustaše. Komunisti su ih pošteđeli… e, vala ih četnici neće“…
Neku godinu kasnije u kafani blizu mosta na Đurđevića Tari, raspravljaju „ratni veterani“ ko je sa dubrovačkog ratišta ponio bolji „crnogorski pancir“. Pomalo u šali jedan objasni, da su to dvije pršute preko ramena koje su „neki uzimali“ da se „zaštite“ od metka i sprijeda i otpozadi.
Admiralov pucanj
Onda je uslijedio, logičan, pucanj admirala Barovića. Pucanj sa čestitim motivom, a pogrešnom metom. Životom je odbranio Poštenje. Nije htio da izda komandu, da se bombarduje narod koji nije nikome ništa skrivio.
Admiralov pucanj je zapravo bio revolt na obmane, zablude, prevare. Pucanj u sramotu i slijepu poslušnost onih Crnogoraca koji su pristali da ginu za ideološki privid „srpskog sveta“. Za ideološki konstrukt velikosrpske iluzije.
Čin brutalan, ali dostojan slobodarskoj tekovini Crne Gore. I etosu crnogorskom. Pucanj kao opomena za zabludjele i osramoćene.
Možda je odjek pucnja mnoge probudio, ali nije sve razbudio. Većina je shvatila banalnost obmane i gorčinu sramote koju im nanosi sluganstvo Projekatu "srpskog sveta“ na Zapadnom Balkanu.
Snaga kolektivne svijesti građana Crne Gore uspjela je da se istrgne iz samoubilačkog „bratskog zagrljaja“ i obnovi državu. Izbjegnuta je repriza sramne 1918. godine, kada je istorijski, prvi put „ubijena“ Crna Gora.
Ustavom je zagarantovan najcivilizovaniji princip. Crna Gora je postala država slobodnih građana.
Jer, ako je slobodan građanin, slobodan je i Crnogorac i Srbin i Bošnjak i Hrvat…i ateista i vjernik, i pravoslavac i katolik i jevrej i musliman… i žena i muškarac i radnik i intelektualac i dijete i starac…
Povratak na mjesto zločina
Tri decenije kasnije Crnoj Gori prijeti povratak „zločinca na mjesto zločina“. Sa novom maskom „srpskog sveta“ i starim namjerama. Da se ponovo „ubije“ slobodna Crna Gora. A prvo da se njeno identitetsko jezgro demonizuje, satanizuje i delegitimizuje.
Ideologija, politika i praksa beogradskog autokrate o oslobađanju i ujedinjenju „srpskog sveta“ na zapadnom Balkanu, predstavlja Projekat velikosrpskog klero-fašističkog zla u 21. vijeku.
Za velikosrpskog autokratu, teritorija njegove države je tamo gdje su Srbi ili bivši Srbi. Fatalizam takve iluzije, koja dominira umom jednog patokrate, je opasnost za sve susjedne države u kojima žive sadašnji Srbi, kao i „bivši Srbi“, po kriterijumu beogradske velikosrpske ideološke radionice.
Crna Gora je ogledni socijalno-politički ambijent gdje je zloćudnost ideje „srpskog sveta“ vidljiva u svim varijantama njenog tragizma.
Nemoć da se argumentima pobijedi laž, frustrira iskrene zdravorazumske Crnogorce i patriote crnogorske
Nakon tri decenije od zabludjelih „osvajača Zagreba“ i osramoćenih „pancir“ trofejaša, u Crnoj Gori se smanjuje broj „zabludjelih ovčica“ spremnih da se žrtvuju za patokratske ideje Beogradskog diktatora. Ali, autokrata povećava broj plaćenih mentalnih zagađivača koji, nakon propale nasilne smjene vlasti, crnogorsko društvo svakodnevno „bombarduju“ mnoštvom propagandnih sadržaja. Podvalama i lažima.
U funkciji destruktivnih faktora
Institucije države postaju povoljan ambijent za „lomehuzove bube“ i subverzivne zagađivače velikosrpskom iluzijom. Vladavina prava, pravni red i autoritet Države dobijaju kompromitirajući oblik i sadržaj.
Represivni i imuni sistemi u aktuelnoj državi su u funkciji destruktivnih faktora koji urušavaju entitetsko jezgro državotvornog trajanja crnogorskog identiteta.
Timovi beogradskih „naučnih“, tehnički dobro opremljenih spin majstora, javno i tajno i stalno, uz pomoć crnogorskih izdajnika, konvertita i šićardžija (raznih Koljenica, Pipuna…) sprovode etnocid i kulturocid, nad sadržajima crnogorskog državotvornog, slobodarskog, nacionalnog i duhovnog nasljeđa.
U arsenalu anticrnogorskih akcija i sadržaja je i namjera promjene Zakona o dvojnom državljanstvu.
11Bezobrazluk Aleksandra Vučića koji na tlu crnogorskom, bez imalo uljudnosti, zlurado i osiono pita zašto ne može dvojno državljanstvo sa Srbijom.
Njegovo političko prostituisanje sa primarnom metodom tzv. „bicikliste“ po kojoj se prema jačim savija a slabije gazi, nema stabilnih dugoročnih principa za skladan život sa susjedima na Zapadnom Balkanu.
Naprotiv, on se trudi da normalizuje sopstvenu nemoralnu taktiku usredsređenu na ličnu moć i sopstveni interes. On je dominantan remetilački faktor u ovom djelu Evrope. Pun cinizma i podjela.
U pravu su oni analitičari koji „poglavnika“ Vučića nazivaju „biblijskom kaznom“ za srpski narod. Izgleda, da bi se ta „kazna“ mogla proširiti na cio region Zapadnog Balkana.
Vučić dobro zna da otpor dvojnom državljanstvu nije zbog naroda srpskog. Nego, par ekselans, zbog opasnosti od maligne destrukcije velikosrpske klero-fašističke hegemonije nad Crnom Gorom.
Majorizacija ciljeva ideologije „srpskog sveta“
Ako Vučić i u srbijanskom izbornom ambijentu koristi izborni marketing sa fantomskim i putujućim biračima, šta da se očekuje na relativno malom izbornom prostoru Crne Gore? Majorizacija ciljeva ideologije „srpskog sveta“, na štetu entitetskih i identitetskih vrijednosti Crne Gore i Crnogoraca. Na štetu integriteta potomaka slavnih predaka crnogorskih.
Istina o crnogorskom duhovnom, kulturnom i političkom istorijskom trajanju i postojanju sve više postaje inferiorna u odnosu na laž i propagandu velikosrpskog klero-fašizma.
Vučićeva nacionalistička retorika, uz horsku podršku brojnih ideološkiko-propagandnih radionaica laži, formira lobotomiranu javnost i simuliranu stvarnost. Imuni i odbrambeni sistemi institucija države u Crnoj Gori postaju mentalni zagađivači.
Tri decenije kasnije Crnoj Gori prijeti povratak „zločinca na mjesto zločina“. Sa novom maskom „srpskog sveta“ i starim namjerama
Nemoć da se argumentima pobijedi laž, frustrira iskrene zdravorazumske Crnogorce i patriote crnogorske.
Umjesto da se ujedine za odbranu istorijske istine o Crnoj Gori, često se iskazuje neracionalan revolt i „prvačenje“ na štetu efikasnosti odsudne odbrane da se zaštite simboli isvetinje crnogorske.
U Crnoj Gori postoji dominantna kritična masa kolektivne patriotske snage kojoj je za odbranu amaneta generacija predaka potrebno jedinstvo, dobra organizacija, osmišljeni sadržaji. Potrebna je internacionalizacija problema Crne Gore. Navjerovatno je aktuelna poruka Svetog Petra Cetinjskog, izrečena prije više od dva vijeka Crnogorcima da „uzdižu svoje poštenje i slavu“ u „voljnosti i slobodi“ u suprotnom će„tuđin gospodariti i zapovijedati“.
„O, Crnogorci,
Ne budite tuđa metla i lopata; ne dajte se kupovati. E vi sve ponesoše, e vi mozak popiše… Pod svoje nebo, na okup oko svojega sunca“.
