Malo mi je neobično, moram priznati, da odgovaram na reagovanje iza kojeg stoji kabinet (eng. cabinet – kredenac, ormar), pa bio i kabinet nezakonitog generalnog direktora Javnog servisa Borisa Raonića, ali sve je to, što bi se reklo, u „rok službe“.
Osim činjenice da se autor reagovanja na moj tekst o nepristojnoj ponudi kolegi Siniši Adamoviću, kojom je Raonić imao očiglednu namjeru da ga degradira i lično i profesionalno, nakon koje je uslijedio i otkaz nakon gotovo 30 godina rada u RTCG, kukavički sakrio iza kredenca, bizarna je i činjenica da se u emailu dostavljenom Portalu ETV prijetećim tonom obraća našoj redakciji, uz pominjanje zakonskih obaveza.
Svjestan sam da jednom komadu namještaja profesionalna etika, pa i etika, ali i estetika - uopšte, moraju biti nepoznanica. Ali, zbog javnosti, moram istaći da je pravo na odgovor nešto što je dio svakog etičkog novinarskog kodeksa, pa i crnogorskog, te da je takav ton izlišan i da bi reagovanje „kabineta“ bilo svakako objavljeno.
Ono što je bizarno u cijeloj priči, osim što o sebi govori u prvom licu množine, je da se na zakonske obaveze poziva nezakoniti generalni direktor.
Kada smo kod nezakonitosti, zanimljivo je da „kabinet“ u svom reagovanju „demantuje“ nešto što nije napisano u tekstu o kolegi Adamoviću, a to je da je otkaz bio nezakonit.
Jedina nezakonitost koja se pominje u tekstu je nezakonita funkcija generalnog direktora RTCG Borisa Raonića – što nije demantovano. To je dobro. Možda posluži tužilaštvu da konstatuje ono što je odavno jasno cjelokupnoj crnogorskoj javnosti – da su Raonić i klika, koja je okupirala Javni servis, svjesno i sa namjerom gazili crnogorske zakone, ali i sudske odluke.
Jednako kako se generalni direktor RTCG Boris Raonić branio „zvaničnim informacijama iz Uprave policije“, i pored brojnih reportera na terenu, od upita zbog čega je Televizija Crne Gore objavila lažnu vijest 5. septembra 2021. godine - da je pucano na policiju u trenucima podignutih tenzija tokom nasilnog ustoličenja mitropolita Crkve Srbije Joanikija Mićovića - tako se danas, skrivajući se iza kredenca, brani zakonitošću čistke koju sprovodi u Javnom servisu.
12Čistke na kojoj mu aplaudiraju opskurni portali označeni u civilizovanom svijetu kao djelovi mehanizma malignog ruskog i srpskog uticaja.
Te 2021. godine Raonić je zloslutno replicirao ponašanje TVCG kada je Dnevnik uređivao osvjedočeni ratni huškač Emilo Labudović i kada je novinaru Televizije Crne Gore Dragoljubu Pavićeviću Pavkeu takođe neko 1991. godine „zvanično“ potvrdio da je u Pakracu ubijeno 40 Srba...
Kada su, takođe, crnogorski novinari na osnovu ,,usmenih informacije“ iz KOS-a saopštavali da je na granici Crne Gore, u blizini Herceg Novog, „stacionirano više od trista crnokošuljaša“, a kasnije čak i „viđeli“ bombe kako padaju po crnogorskoj teritoriji...
Danas, 2024. godine, Raonić je dostigao nove nivoe najmračnijeg perioda crnogorskog novinarstva – nivoe Pobjede Vidoja Konatara.
I Konatar je, takođe u skladu sa Zakonomo o radu - iz istih razloga kao Raonić prije nekoliko dana Adamovića - iz crnogorske najstarije dnevne novine 24. septembra 1991. godine, u predvečerje početka najsramotnije stranice istorije Crne Gore: agresije na Dubrovnik, otpustio Vita Nikolića.
