Miroslav Popović rođen je 4. avgusta 1946. godine na Cetinju. Osnovnu školu završio je u Beranama, a gimnaziju i Fakultet sporta i fizičkog vaspitanja u Beogradu. Doktorirao je u Bugarskoj. Još kao dječak zavolio je boks, gdje je kao takmičar pančevačkog Dinama uspio da stigne do titule prvaka Vojvodine. Međutim, kao trener bio je mnogo uspješniji. Sa ekipama i pojedincima na raznim međunarodnim takmičenjima, osvojio je oko 200 medalja, od toga čak 34 zlatne.
U januaru 1976. proglašen je za najboljeg trener Jugoslavije za mlade boksere, a već naredne godine bio je trener prvog sastava beogradskog Radničkog sa kojim je četiri godine uzastopno bio šampion Jugoslavije. Po mnogima najviše je postigao sa Vukašinom Dobrašinovićem, koji je osvajač bronzane medalje na Evropskom i Svjetskom šampionatu, a bio je i osvajač „Zlatne rukavice”, dok je njegov Damir Škaro na Olimpijskim igrama u Seulu osvojio bronzanu medalju. Bio je pomoćnik Bruna Hrastinskog kad je Slobodan Kačar osvojio zlatnu olimpijsku medalju u Moskvi, a u nizu mnogih vrhunskih takmičara treba pomenuti da je trenirao Mirka Puzovića i Ljubišu Simića...
Bio je dugo godina selektor reprezentacije Jugoslavije, a pripala mu je i posebna čast da na revijalnom meču u Las Vegasu između Evrope i Amerike, bude selektor Evrope.
Popović je 2012. godine izabran za predsjednik Združenih nezavisnih i slovenskih zemalja, jedne od 10 konfederacija Svjetske bokserske federacije (WBC), a bio je i predsjednik Crvene zvezde.
Miroslav Popović ima ćerku Lenu i sina Luka, koji je nastavio njegovim putem, jer je bokserski menadžer. Popović je zahvaljujući svojim poznantstvima i ugledu u WBC-u mnogo učinio za crnogorski boks, otvorio put mnogim crnogorskim bokserima i njegov odlazak svakako je udarac za ,,plemenitu vještinu” u Crnoj Gori.
Ovo je životni gong nakon kojeg Miroslava Popovića neće biti, ali će njegov lik i djelo ostati upamćeni kod mnogih ljubitelja boksa, ne samo u Crnoj Gori, već mnogo šire.
