Latinka Perović rođena je u Kragujevcu 4. oktobra 1933. godine. Završila je studije istorije i doktorirala na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu 1975. godine.
Od 1968. do 1972. godine bila je sekretar Centralnog komiteta Saveza komunista Srbije, kada je smijenjena s Markom Nikezićem, tadašnjim predsednikom CK SKS, u tzv. čistki srpskih liberala. Nikada se nakon toga više nije vratila u politiku. Posvetila se istorijskom istraživanju i postala poznata kao stručnjak za srpsku istoriju 19. vijeka, kao i srpsku savremenu istoriju. Od 1976. do 1998. radila je na Institutu za noviju istoriju Srbije. U svojim tekstovima i studijama o savremenoj Srbiji, često naglašava da Srbija ima potrebu za političarem koji će javno preuzeti odgovornost za zlodjela počinjena u bivšoj Jugoslaviji kako bi se pomoglo pomirenje sa susjednim državama i spriječilo ponavljanje slične tragedije.
Sa samo 27 godina bila je predsjednica Antifašističkog fronta žena Srbije. Smatrali su je najuticajnijom ženom u zemlji u to vrijeme. Radila je na Institutu za istoriju radničkog pokreta – Beograd od 1976. do 1998. godine. Od 1993. do 1998. godine bila je glavni i odgovorni urednik časopisa „Tokovi istorije“. Sa obnovom višestranačja, ponovo je ušla u društveni i politički život, ali na diskretan način. Tokom devedesetih godina, bila je opoziciono orijentisana prema politici režima Slobodana Miloševića. Bila je član političkog savjeta Liberalno-demokratske partije (LDP) i Građanskog demokratskog foruma.
Vijest o smrti objavio je suuosnivač organizacije ,,Srbija 21“ Bojan Đurić, koji je nekada bio funkcioner LDP.
''Umrla je Latinka Perović. Nikada nijesam sreo političarku ili političara takvog razumijevanja politike, erudicije, takvog iskustva, i što je najvažnije, tako stvarne ljudskosti i nepretencioznosti. Otišla je, po mom uvjerenju, jedna od najvećih i najboljih Srpkinja ikada'', napisao je Đurić na Tviteru.
Tako je govorila Latinka
Rado i često imali smo britke riječi Latinke Perović na stranicama Pobjede i na našem portalu. Bilo da je riječ o intervju ili izjavama za naše novine ili kad smo prenosili njene komentare na aktuelne događaje za druge medije - bile su to ubjedljive i respektabilne poruke kojima se vjeruje. I kad bismo im se kasnije vratili, shvatili bismo koliko je, često i nažalost, bila u pravu.
''Koncept velike srpske države je arhaična i po srpske interese štetna politika, Koncept moderne države podrazumijeva prava manjina, ali ne povećanu brigu prema pripadnicima srpskog naroda van granica Srbije. Na Balkanu, na kom su devedesetih godina divljali atavizmi, mora se napraviti promjena, ali ne kroz stvaranje novih granica, već kroz ostvarivanje modernih balkanskih država u okviru postojećih granica'' kazala je Perović u martu ove godine u emisiji ,,Aritmija“.
Prema njenim riječima, za Balkan je od propasti Otomanske imperije bilo važno da se sprovede modernizacija država i ostvarivanje prava naroda u njima, a ne da se osvajaju tuđe teritorije.
''To je novi koncept Balkana. Jer nije novi koncept Balkana tri velike države u kojima će se opet obnoviti nacionalni sukobi ili nacionalno bespravlje'' rekla je ona.
Ona se tada osvrnula i na situaciju u Srbiji.
''Da bi izašla iz agonije u kojoj se nalazi, Srbija mora, da definitivno da odluči šta hoće – da se razvija i opstaje kao moderna država ili da se teritorijalno širi izazivajući nove sukobe'' zaključuje Perović.
Srbija ne može da ima dominaciju u Crnoj Gori
Perović je, u septembru ove godine, u intervjuu magazinu ,,Karakter“, istakla da Srbija ne može da pretenduje na to da ima dominaciju u Crnoj Gori, odnosno da ta država konačno treba teritorijalno da se odredi.
''Srbija ne može da pretenduje na to da podijeli Bosnu. Ne može da pretenduje na to da ima dominaciju u Crnoj Gori. Ne može da pretenduje na to da uređuje život Srba u Hrvatskoj. Ne može na kraju da prihvati taj zamrznuti konflikt na Kosovu.
Kosovo se drži o vratu Srbije. Ona zbog Kosova ne može da se pomjeri. Srbi kao da vjeruju da se na Kosovu ništa nije desilo, da je isto stanje kao pre 30 ili 50 godina. Nije isto, promijenilo se mnogo toga'' poručila je ona.
Ideja ,,srpskog sveta“, ocijenila je tada Perović, samo je nastavak stare priče.
''To je u stvari nastavak te politike ujedinjenja Srba u granicama jedne države. ,,Srpski svet“ je nova formula za tu istu politiku. To izaziva rezerve kod drugih i to formira pogrešne prioritete. Vi se naoružavate, politički ujedinjujete, diskvalifikujete svakog ko se kritički odnosi prema tome'' ističe Perović.
Prema njenom mišljenju, najveći nacionalni porazi Srbije su način na koji se raspala Jugoslavija i ubistvo Zorana Đinđića. R. USKOKOVIĆ-IVANOVIĆ
Srbija - demonska replika Rusije
Publicista i jedan od najboljih jugoslovenskih novinara Boro Krivokapić govorio je na promociji knjige Latinke Perović ,,Dominantna i neželjena elita“, u kojoj je u bilješkama o intelektualnoj i političkoj eliti u Srbiji u 20. i 21. vijeku autorka predstavila 13 portreta ključnih ličnosti koje su na različite načine obilježile epohu komunizma i zakašnjele demokratske tranzicije.
Pobjeda je taj esej objavila 18. oktobra 2015. godine, a prenosimo njegov dio.
''Pred nama je jedna rijetka i najrjeđa, utoliko i predominantna knjiga. Ali ne manje i jedan presurovi, uzalud neželjeni – istorijski zaključak. Ne, naravno, zato što je ni zaključak ni istorija; već zato što je i najneoborivije'' brutalna stvarnost.
Naša stvarnost. Knjiga – najcrnji mogući bilans srpskog „gliba i krvi“ (kako je detektovao ,,ukleti neimar“ Bogdan Bogdanović). Istorijski ishod u koji je nemi- lice i opskurno udavljeno pet-šest Srbija, dva vijeka i dvije Jugoslavije, bezmalo 10-ak generacija, nekoliko miliona ljudskih života, arhipelazi mladosti, ideala, snova... S kulminacijom kumulativne velikosrpske mizerije i galaksije zločina od upravo – juče. A traje i – danas. I pretrajavaće i sjutra.
Knjiga iznad knjige. Ona je to i zato što kao da je nije pisao njen nadmoćni autor - istoričarka Latinka Perović, već kao da su epohalni junaci knjige ispisivali svog izabranog autora. U kolektivnom, srpskom autoportretu bez pandana srećnog i jedinstvenog prožimanja neokrnjene, poznate naučnosti i akribičnosti, a visoko dosegnute, istoriografski nepoznate romanesknosti.
Knjiga koja je monumentalni misaoni spomenik Srbiji. Ali nažalost - nadgrobni - navodi, između ostalog, Krivokapić u eseju.
Takođe, Krivokapić ističe da se naučnom referencom Latinke Perović ispostavlja da srpska reminescencija Rusije nije kolokvijalna i benigna, ona folklorna i tradicionalistička, himnički slovenska i panslovenska, već disajno dubinska…
''Time se Srbija ruski motiviše i deklariše kao ,,glavni narod“ na Balkanu, a zapravo instalira kao rusko-azijatski inestrument u Evropi. I još pogubnije, time se Srbija, njenom inercijom i srpski narod, agresorski legitimiše kao anti-integracijski činilac, što Srbiju permanentno survava u sukobe sa svima oko sebe, pa i u sukobe unutarsrpske i unutar same Srbije'' napisao je Krivokapić.
