Inače, SDS, kojeg je predvodio Simić, u Šamcu je osvojio 22,55 posto ili 1.620 glasova i sigurno će igrati značajnu ulogu u životu ovog grada. Od Simića je više glasova imao samo Predrag Marinković, nosilac liste Saveza nezavisnih socijaldemokrata (SNSD), ali je njegova stranka, ipak, slabije plasirana na izbornoj listi za Skupštinu opštine Šamac.
Simić, inače bivši predsjednik opštine i Kriznog štaba Bosanskog Šamca, prvostepenom presudom Haškog tribunala iz oktobra 2003. godine osuđen na 17 godina zatvora, ali je Žalbeno vijeće prekvalificiralo njegovu krivičnu odgovornosti i smanjilo mu kaznu za dvije godine.
Naime, umjesto za učešće u „udruženom zločinačkom poduhvatu“, Simić je pravosnažno proglašen krivim za pomaganje i podržavanje zločina progona Bošnjaka i Hrvata, što uključuje njihovo nezakonito hapšenje i zatvaranje, držanje u neljudskim uslovima, korištenje za prinudni rad i prisilno preseljenje nesrba iz opština Bosanski Šamac i Odžak od aprila 1992. do kraja 1993. godine.
Simić je odlukom predsjednika Haškog tribunala Patrika Robinsona pušten iz zatvora 16. marta 2011. godine, nakon što je odslužio dvije trećine kazne. Nakon toga se vratio u Šamac gdje je nastavio raditi kao ljekar.
Jedan drugi ratni zločinac, Simo Zarić, ratni pomoćnik komandira IV odreda XVII taktičke grupe Vojske Republike Srpske u Bosanskom Šamcu, zadužen za obavještajni rad, izviđanje, moral i informisanje, osvojio je 96 glasova u trci za skupštinu opštine Šamac. Zarića je kao četvrtoplasiranog na listi kandidovala Socijalistička partija (SP). Navedena stranka osvojila je nešto više od šest posto glasova.
Uz Blagoja Simića, i Simo Zarić se teretio za zločine protiv čovječnosti i teške povrede Ženevskih konvencija. Proglašen je krivim za etničko čišćenje u Bosanskom Šamcu i osuđen je na 6 godina zatvora.
Prema popisu iz 1991. godine, u Bosanskom Šamcu tada su živjela 2.223 Bošnjaka i više od 14.000 Hrvata.
Nosilac liste SDS-a u Zvorniku bio je ratni načelnik te opštine Branko Grujić. Prema podacima CIK-a, osvojio je 1.523 glasa ili 55,28 posto. Grujić je za zločine nad Bošnjacima pravomoćno osuđen na šest godina zatvora u Srbiji, gdje je živio nakon rata.
Prema podacima, u Zvorniku je ubijeno najmanje 700 osoba bošnjačke nacionalnosti. Organizovani su brojni logori gdje su Bošnjaci užasno mučeni.
Prema zapisima iz dnevnika Ratka Mladića, a koji su kao dokazni materija prezentirani u Haškom tribunalu, ratni čelnik SDS-a Zvornik Branko Grujić je na jednom ratnom sastanku „prisutne izvijestio da su ispunili predsjednikovu odluku da Divič i Kozluk naselimo našom djecom".
Pokojni Fadl Banjanović, prijeratni predsjednik mjesne zajednice Kozluk svjedočio je u Haškom tribnalu da je 26. juna 1992. godine pozvan u lokalnu policijsku stanicu gdje su mu upravo Branko Grujić i poslanik SDS Jovo Marjanović naredili da odmah pozove narod da se okupi u dvorištu Doma kulture gdje ih čekaju autobusi i kamioni koji će ih negdje odvesti.
U Zvorniku su, prema popisu iz 1991. godine živjela 48.102 Bošnjaka i 122 Hrvata.
