Međutim, pošto sadrži virus taj čip je potencijalno u stanju da zarazi spoljne sisteme koji očitavaju njegov sadržaj. Ukoliko bi se potom drugi implantirani čipovi povezali sa tako zaraženim sistemom, virus bi se prenio i na njih, piše Mikro.
Dr Gason kaže da ovim primjerom samo dokazuje princip, ali smatra da ova tehnologija može imati važne implikacije u budućnosti, jer medicinska pomagala kao što su pejsmejkeri, slušni i drugi implanti postaju sve složenija i izloženija riziku da se zaraze preko drugih implantata. On će rezultate svog istraživanja pokazati na međunarodnom simpozijumu za tehnologiju i društvo koji će se sljedećeg mjeseca održati u Australiji. Međutim, stručnjaci iz kompanije Sophos smatraju da naučnici treba odgovornije da predstavljaju svoja istraživanja umesto da ističu potencijalne prijetnje kako bi dospjeli na naslovne strane. Oni se slažu s tvrdnjom da se u RFID čip može staviti bilo kakav softverski kod pa i onaj zlonamjerni, ali ističu da se taj kod neće učitati dok se RFID čitač ne dovede u kontakt s tim čipom i da bi softver u tom čitaču morao da ima bezbjednosni propust koji omogućava da se zlonamjerni kod izvrši. „Bilo kakav virus na RFID čipu ne bi mogao da se izvršava na spoljnom uređaju osim ukoliko taj uređaj ima bezbjednosni propust. Na RFID čipovima su podaci koji se sa njih samo očitavaju ali se ne izvršavaju, tako da su šanse za širenje virusne zaraze na taj način izuzetno male“, kaže Grejam Kluli, stariji konsultant u Sophosu. „Veća je šansa da mi padne klavir na glavu nego da se moj pas zarazi PC virusom kad ga sljedeći put odvedem kod veterinara“. „Jedina dobra strana ovakvog istraživanja nije njegov doprinos računarskoj bezbjednosti, već pouzdan metod koji univerzitetskom osoblju osigurava da ulazi u kancelarije čak i kada ujutro zaboravi da ponese odgovarajuću propusnicu“, poručio je Kluli. „Predviđanje da će pejsmejkeri i slušni implanti biti pogođeni virusnom infekcijom je najgora vrsta zastrašivanja.“
