Iako pripada najmanjim opštinama kada je u pitanju broj stanovnika, Andrijevica je jedna od lokalnih uprava u kojima je u minulih 18 godina bilo mnogo turbulencija i haotičnih političkih momenata.
O dosadašnjim lokalnim izborima u Budvi opširnije pročitajte ovdje.
Vlast je u toj opštini najprije držao SNP sa partnerima, pa devet godina DPS sa saveznicima, da bi od 2020. opet većinu imali SNP, DF i Demokrate. No, u čitavom su se tom periodu dogodile i dvije velike krize vlasti, uz mijenjanje tabora od strane odbornika, jedan duži bojkot izbora i lokalnog parlamenta, pa čak i zasijedanja Skupštine Opštine u lokalnom hotelu.
U nastavku slijedi pregled svih izbora u Andrijevici od nezavisnosti do danas.
SNP vladala do 2011.
U nezavisnu Crnu Goru Opština Andrijevica ušla je sa lokalnom vlašću uspostavljenom nakon izbora 2002. godine, na kojoj je pobijedila koalicija Socijalističke narodne partije, Srpske narodne stranke i Narodne stranke.
Oni su tada osvojili 2.053 glasa, odnosno 60,2 odsto, naspram 1.005 koliko je osvojila Demokratska partija socijalista (29,5 odsto). Cenzus je još prešao Pokret komunista za Jugoslaviju (6,6 odsto), a ispod njega ostala je Socijaldemokratska partija (2,3).
Nakon lokalnih izbora u septembru 2006, vlast su zadržale uglavnom iste snage.
Doduše, tada je pojedinačno najjača prvi put bila DPS sa 1.091 glasom (33,4 odsto), a SNP je osvojila 1.054 glasa, odnosno 32,2 procenta. Iznad cenzusa su bili i Srpska lista (622 glasa, 19 odsto), SDP (229 glasova, sedam odsto) i Pokret za promjene (132 glasa, četiri odsto).
‘Prelijetanja’ i dugi bojkot SNP-a i partnera
Na izborima 2010. godine, prvi put je vlast preuzela DPS. Tačnije, tako je trebalo da bude, ali je potom došlo do burnog razdoblja i velike krize vlasti.
Najprije, u maju 2010, DPS je osvojila 1.647 glasova, a široka koalicija u kojoj su bili SNP, Nova srpska demokratija, PZP i još niz stranaka 1.628. Tako je ‘tas na vagi’ bio SDP sa 129 glasova i jednim mandatom.
I kada je djelovalo kako će DPS i SDP formirati vlast, odbornik druge pomenute stranke Veselin Radenović napravio je pakt sa suprotnim taborom. Tako je koalicija oko SNP-a imala većinu. Međutim, to se uskoro promijenilo – odbornik PZP-a Uroš Čukić prešao je na stranu DPS-a, koji je tako 2011. ipak stigao do većine.
Ta je situacija kasnije išla i pred sudove, pamtimo i sjednice Skupštine koje je dio odbornika držao u lokalnom hotelu “Komovi”, a epilog svega bio je bojkot sljedećih izbora od strane većine opozicije. Naime, SNP i njihovi saveznici smatrali su da je DPS vlast preuzeo političkom korupcijom.
Tako su novi izbori raspisani 2013. godine, a na njima je koalicija DPS-SDP osvojila 1.868 glasova, odnosno 89,5 odsto. Učestvovale su još dvije liste, a kako je ostatak opozicije bio u bojkotu, obje su prešle cenzus – bila je to koalicija Narodne stranke i Stranke srpskih radikala (135 glasova, 6,5 odsto) i Pozitivna Crna Gora (83 glasa, četiri odsto).
DPS ostao na vlasti i nakon prekida bojkota
Do 2016. godine, opozicija je prekinula bojkot, ali je DPS ostala na vlasti, i to zajedno sa novoformiranim Socijaldemokratama.
DPS je tada imala 1.865 glasova (57 odsto), a Demokratski front 544 (16,7 odsto). Cenzus su još prešli SNP sa 518 glasova (15,9 odsto) i SD sa 137 (4,2 procenta).
Nakon devet godina, DPS sa partnerima je smijenjena sa vlasti 2020. godine, na prethodnim lokalnim izborima, čiji je ishod bio jako tijesan.
Smjena vlasti 2020. završena krizom i nevjerovatnim dešavanjima
Naime, koalicija DPS-SD osvojila je tada 1.626 glasova, odnosno 49 odsto, a koalicija NSD-SNP 1.381 (41,7). Listi Demokrata i Demosa pripalo je 310 glasova (9,3 odsto). Tako su u konačnoj raspodjeli mandata DPS-SD imali 15 odbornika, a njihovi oponenti 16.
Ipak, ni ta vlast nije bila stabilna. Zapravo, prošle godine je po jedan odbornik napustio Demokrate, SNP i NSD, te je tako došlo do prekompozicije. Rezultat svega bio je novi haos – uz niz bezuspješnih pokušaja da se održi sjednica Skupštine i potpuno odsustvo reakcije države, sve do nedavnog raspisivanja lokalnih izbora.
Ipak, posebno treba pomenuti to da se prošle godine u Andrijevici dešavalo nešto što ranije nijesmo imali prilike da vidimo u crnogorskom višestranačju. Politički aktivisti ili grupa građana – zavisno od toga koga pitate – uoči početka sjednice bi zauzimali salu, ne dozvoljavajući da lokalni parlament radi u plenumu, i to u niz navrata.
