Milinko Šaranović je rođen 14. oktobra 1929. godine u selu Potkraj, kod Danilovgrada, gdje je završio osnovnu školu. Školovanje je prekinuo u toku rata zbog aktivnog učešća u NOB-u, od 1943. godine. Srednju tehničku školu – Elektrotehnički odsjek završio je u Titogradu. Diplomirao je na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu, Odsjek za energetiku, 1956. godine, gdje je i doktorirao 1970. godine.
Po završetku fakulteta radio je do 1963. godine u Zajednici elektroprivrede Crne Gore. Bio je rukovodilac službe za studije i izgradnju, a zatim tehnički direktor Zajednice.
Učestvovao je u različitim projektima iz oblasti elektroenergetike Crne Gore i Jugoslavije. Radi usavršavanja, boravio je više mjeseci u inostranstvu. Na Tehničkom fakultetu u Titogradu biran je za docenta (1963), za vanrednog (1970) i redovnog profesora (1978) za predmet Osnovi elektrotehnike.
U tri navrata bio je prodekan, a od 1971. do 1973. godine dekan Tehničkog fakulteta. Obavljao je funkciju prorektora (1976–1980) i rektora (1982–1986) Univerziteta „Veljko Vlahović”.
Bio je predsjednik Predsjedništva Zajednice univerziteta Jugoslavije i član Stalnog komiteta konferencije rektora Evrope kada je dobio Plaketu i Povelje ZUJ-a. Kao predstavnik ZUJ-a bio je član Saveznog komiteta za nauku, tehnologiju i informatiku.
Kao rektor Univerziteta razvio je saradnju sa Univerzitetom Lomonosov u Moskvi, Univerzitetom u Bariju, sa Univerzitetom u Karlsrueu i Univerzitetom u Rostovu na Donu. Bio je redovni je član Inženjerske akademije Jugoslavije od njenog osnivanja 1998. godine, kao i član redakcija nekoliko naučnih i stručnih časopisa.
Predmet njegovog naučnog interesovanja je bila teorijska elektromagnetika. Posebno su značajna njegova istraživanja u oblasti razvoja elektroenergetike, kako Crne Gore tako i Jugoslavije (Energetski potencijali Crne Gore i mogućnosti korišćenja, Razvoj osnovne 380 kV mreže Jugoslavije i Strategija razvoja energetike Jugoslavije do 2050. godine).
Odlikovan je Ordenom rada sa zlatnim vijencem (1969) i Ordenom Republike sa srebrnim vijencem (1978), a dobitnik je i Zlatne plakete „Boris Kidrič” (1962) i Plakete „Nikola Tesla” (1985).
