Bearcot je Italijane poveo u Španiju na taj Mondijal kao drugoplasiranu iz grupe u kojoj je bez premca bila tadašnja Jugoslavija, a pritom je uprkos protivljenju javnosti u tim uvrstio Paola Rosija, iako on dvije godine pred početak šampionata nije igrao zbog suspenzije nastale usled učestvovanja u aferama sa klađenjem i namještanjem utakmica, piše Blic.
Pa opet, iako su “azuri” završili prvi krug takmičenja bez pobjede, kako to obično “samo njima” uspijeva - prošli su dalje. Izdržao je Bearcot paljbu medija zbog “očajne igre”, naredio da nikakve komunikacije sa novinarima zbog toga ne bude, što je u to vrijeme bio nesvakidašnji potez, a onda su Italijani zaigrali kao u transu. Predvođeni Rosijem isprašili su Argentinu, Brazil, u polufinalu Poljsku a u velikom finalu Zapadnu Njemačku i tako osvojili titulu na koju su čekali čak 44 godine.
Bearcot je napustio “azure” nakon narednog Mondijala, đe je u prvoj eliminacionoj fazi Francuska eliminisala aktuelne šampione, a pred kraj života tri godine je radio u tehničkom sektoru Fudbalskog saveza Italije, nadležnom za koordinaciju trenera.
Tokom igračke karijere Enco Bearcot je najduže boravio u redovima Torina i Intera, a jednom je i zaigrao u odbrani italijanske reprezentacije.
