Mihajlović se nekoliko godina borio sa leukemijom.
Prethodnih dana je bilo informacija da mu se stanje pogoršalo, ali su ljubitelji fudbala vjerovali da će se i ovog puta izboriti.
Mihajlovića pamtimo kao jednog od legendarnih fudbalera sa naših prostora, a naročito po njegovim čuvenim 'bombama' iz slobodnih udaraca.
Bogata igračka karijera krunisana najprestižnijim trofejima
Rođen 1959. godine u Vukovaru, Mihajlović je karijeru počeo u lokalnom Borovu, a 1988. godine prešao je u Vojvodinu, sa kojom je te godine osvojio naslov prvaka Jugoslavije.
Dvije godine kasnije, slijedi transfer u Crvenu zvezdu, sa kojom je dva puta bio prvak države, no naročito se pamti naslov prvaka Evrope iz Barija 1991. godine, te trofej u Interkontinentalnom kupu.
Od 1992. godine, uslijedio je dio Mihalovićeve karijere u Seriji A, u kojoj je bio više nego prepoznatljiv akter. Nastupao je najprije za Romu, potom četiri godine za Sampdoriju, a najdublji trag u Italiji ostavio je u dresu Lacija od 1998. do 2004. godine. Igračku karijeru okončao je u Interu 2006. godine.
Dva skudeta i veliki rekord u Seriji A
Sa Laciom je osvojio Seriju A 2000. godine, Kup Italije 2000. i 2004, te Kup pobjednika kupova i UEFA Superkup 1999. godine.
Seriju A osvojio je i 2006. sa Interom, u čijem je dresu 2005. i 2006. bio osvajač Kupa Italije.
Mihajlović drži rekord u Seriji A po broju postignutih golova iz slobodnih udaraca. Dao ih je ukupno 28.
Tokom igračke karijere, Mihajlović je u klubovima upsao 426 mečeva, uz 66 pogodaka.
Uporedo sa tim, od 1991. do 2003. godine, nastupao je za reprezentaciju Jugoslavije. U njenom je dresu odigrao 63 zvanična susreta, postižući pritom 10 pogodaka. Pamtimo naročito njegov gol iz slobodnog udarca na utakmici SR Jugoslavija - Iran (1:0) sa SP 1998. godine.
Na Apeninima zablistao i kao trener
Tek što je okončao igrački angažman, posvetio se trenerskom poslu.
Najprije je bio asistent u Interu, a potom je vodio Bolonju, Kataniju i Fiorentinu.
Od 2012. do 2013. bio je selektor Srbije, da bi se brzo vratio na Apenine.
Put ga je ponovo odveo u Đenovu - vodio je Sampdoriju od 2013. do 2015. godine, a nakon toga je bio i na klupi Milana (2014-2016). Uslijedio je angažman u Torinu, a potom i u posljednji čas neostvareni posao u lisabonskom Sportingu.
Trenersku karijeru završio je u Bolonji, koju je uspješno vodio od 2019. godine, kada je preuzeo u izuzetno nezavidnom položaju na tabeli, pa sve do aktuelne sezone, odnosno do 6. septembra.
