Njegov advokat, Aleksej Mihalčik, potvrdio je 14. novembra medijske izvještaje, rekavši da je ministarstvo odbrane regrutovalo Hadžikurbanova za rat u Ukrajini pri kraju 2022. godine, prenosi servis Radija Slobodna Evropa na ruskom jeziku.
Mihalčik je rekao da nakon što je odslužio šest mjeseci u Ukrajini, njegov klijent je pomilovan, ali i dalje služi u ruskim oružanim snagama u Ukrajini, na osnovu potpisanog ugovora.
Moskovski gradski sud je 2014. osudio Hadžikurbanova na 20 godina zatvorske kazne, na osnovu optužbi da je bio posrednik u organizovanju ubistva Politkovskaje, Putinove kritičarke čije je izvještavanje objelodanilo korupciju na visokom nivou u Rusiji, kao i kršenja ljudskih prava u Čečeniji.
Ona je ubijena u zgradi gdje je živjela u Moskvi, 7. oktobra 2006. godine.
Dva Čečena iz te ruske regije na sjeveru Kavkaza, Rustam Mahmudov i Lom-Ali Gaitukajev, osuđeni su na doživotne kazne nakon što je Mahmudov proglašen krivim za pucanje na Politkovskaju što je rezultiralo njenom smrću, dok je Gaitukajev osuđen za organizovanje ubistva. Gaitukajev je kasnije umro u zatvoru.
Još jedan optuženi u slučaju, bivši moskovski policajac Denis Pavljučenkov, osuđen je na 11 godina zatvora nakon što je priznao da je organizovao praćenje Politkovskaje prije nego što je ubijena.
Hadžikurbanov se izjasnio da nije kriv, te je insistirao da su optužbe protiv njega bile bazirane, kako je rekao, na Pavljučenkovom “lažnom” svjedočenju.
Ubistvo Politkovskaje se desilo na Putinov rođendan, što je prouzrokovalo spekulacije da se radilo o “poklonu” za predsjednika.
Njena porodica i kolege tvrde da uprkos presudama, pravda neće biti zadovoljena dok oni koji su naredili njeno ubistvo ne budu identifikovani i osuđeni.
Evropski sud za ljudska prava je 2018. donio odluku u kojoj se navodi da Rusija “nije uspjela da preduzme adekvatne istraživačke korake da pronađe osobu ili osobe koji su naručili ubistvo”.
Politkovskaja je rođena u Njujorku 1958. godine, kao ćerka sovjetskog diplomate iz Ukrajine.
Ona je bila laureat brojnih ruskih i međunarodnih nagrada, uključujući Globalnu nagradu za novinarstvo iz oblasti ljudskih prava Amnesty Internationala 2001. godine, PEN-ovu nagradu za slobodu pisanja 2002, te Nagradu Olof Palme, 2004. godine.
Nakon smrti, 2007. godine je postala prva osoba koja je posthumno dobila nagradu UNESCO-a za slobodu štampe.
