“Ako ne možemo biti kompatibilni sa zemljama regiona, šta da očekujemo sutra u Evropskoj uniji. Više granica, više šverca, manje granica, manje šverca. Nama treba jedinstven sistem“, poručio je Abazović sredinom juna.
Istakao je i da sve što ide u prilog stvaranju novih tenzija i podjele, ne može biti zvanična politika Crne Gore. Čini se, ipak, da je nakon svega zavladala opšta konfuzija u Crnoj Gori u pogledu “sprovođenja EU agende”.
“Konfuzija u sprovođenju EU agende nije započeta sa Temeljnim ugovorom već sa kontroverznom idejom o ′Otvorenom Balkanu′ koja je duboko podijelila Vladu i ukupnu crnogorsku javnost”, kaže u razgovoru za beogradski Danas, Branislav Radulović, pravnik i kopredsjednik Igmanske inicijative za Crnu Goru.
Kakav se razvoj događaja može očekivati jer sada nije jasno ko podržava a ko ne aktuelnu Vladu ?
Ukupno saglasje crnogorskog društva oko EU integracija i nastavka „Berlinskog procesa“ i sprovođenja CEFTE nepotrebno je dovedeno u pitanje. Upravo ova tema je prva „pukotina“ koja je dovela u pitanje pravce spoljne politike Crne Gore, koja je od 2006. godine najbolji dio ukupnog političkog djelovanja svih crnogorskih Vlada.
Temeljni ugovor je samo nastavak nemanja precizne i jasne EU strategije, koja je morala biti sprovedena u Skupštini do 31.07.
Da li očekujete da će Vlada premijera Abazovića, pod uslovom da opstane, i dalje istrajavati na „Otvorenom Balkanu“?
Vlada autonomno, po Ustavu vodi spoljnu i unutrašnju politiku, ali činjenica da nikada nije formirana komisija Vlade oko analize “Otvorenog Balkana” dovoljno govori o drastičnom manjku sihronizacije u vođenju spoljne politike.
Istrajavanje na novim „nesaglasnim“ politikama zasigurno bi dodatno uticao na smanjenje podrške u Skupštini, koja je već sada i formalno dovedena u pitanje.
Postoje li i na ovom pitanju naznake da bi se mogo desiti neki novi „blic krig“ poput onog sa Temeljnim ugovorom?
Definitivno da na relaciji premijer, ministar vanjskih poslova i ministarke za EU integracije nema usaglašene politike i stoga moguća su i ovdje neka „iznenadna slijetanja“.
Istrajavanje na nedefinisanom, neinkluzivnom i nedovršenom projektu „Otvoreni Balkan“ bio bi argument više svima u ocjeni da Crna Gora sve manje autinomno definiše svoje prioritete.
Nedavno saopštenje Delegacije EU u Podgorici jasno ukazuje na razočarenje fijaskom političkog procesa u Skupštini vezano za deblokadu institucija, prevashodno Ustavnog suda, Sudskog saveta i Vrhovnog državnog tužilaštva. Koga Vi vidite kao najodgovornijeg za ovaj neuspeh ?
Nažalost ovo je neuspjeh za čitavo crnogorsko društvo jer 31.07. Crna Gora je trebalo da potvrdi svoje liderstvo u EU integracijama na Zapadnom Balkanu.
Zaista je teško razumjeti da među 51. kandidatom političke elite ne mogu postići saglasje u pogledu dvotrećinske većine za izbor.
Izgubilo se dragoceno vrijeme i možda jedinstvena prilika da se iskoristi ova iznenadna šansa, nastala usljed nesretnih i tragičnih okolnosti u Ukrajni.
Što se tiče odgovornosti ona je uvjek primarno na onim činiocima koji po prirodi funkcije i nose funkcionalnu odgovornost za uspjeh procesa.
Kome onda najviše odgovara ovaj razvoj događaja i „gubitak liderstva Crne Gore“ kada su u pitanju teme koje Brisel vidi kao prioritete ?
Odnosi u regioni su jako kompleksni i svako teži da situaciju podredi svojim interesima. Zato je i plasiran „surogat“ pod nazivom Otvoreni Balkan.
Manje je važno ko van Crne Gore ima interes da „blokira“ njen progres od pitanja da li postoji jasna i nedvosmislena većina u Crnoj Gori koja nema „skrivene agende“ i koja je spremna da uspješno sanira učinjene greške i vrati Crnu Goru na pozicije pouzdanog partnera Brisela i Vašingtona.
Da li je u tom pravcu ide i zakon o Zapadnom Balkanu najavljen u američkom Kongresu ?
Zasigurno da SAD sa posebnim interesovanjem prate razvoj događaja u našem regionu i najava ovog zakona upućuje da se i pitanje „Otvorenog Balkana“ neće ostaviti „otvorenim“ i predmetom novih „anti zapadnih agendi“.
