U reagovanju slikara Rajka Todorovića Todora se kaže:
Srbija i njena elita, nijesu samo lideri u regionu kako to oni vole za sebe da kažu. Oni su svjetski poznata velesila hajki, progona i likvidacija neistomišljenika (Stambolić, Đinđić, Ćuruvija, Vujasinović)
Meta su do sada bili njihovi građani, unutrašnji krvnici, kojih je izgleda ponestalo ili su svedeni na podnošljiv broj, pa su se bacili da srede stvari u susjedstvu.
No prije te velike ofanzive, na ulici su mučki pretukli 93-godišnjeg heroja Jova Kapičića, oslobodioca Beograda. Junaštvo kome nema pandana u savremenoj istoriji.
A onda je uslijedila vesela epozoda, srpski preds'ednik Tadić proglasio je Ruđera Boškovića srbinom katoličke vjere ( nesrećni Ruđer, briljantnog uma, umro je ne saznavši ko je on u stvari).
Balkan se još trese od smijeha. Čudo kako se Boris nije s'etio Maksa Luburića, koji kao i on vodi porijeklo iz Pive.
Hitler i Gebels kad su htjeli da privole Mađare za svoj projekat, isticali su mađarsko porijeklo Alberta Direra, jednog od najvećih umjetnika u istoriji Evrope.
A onda je došao na red pisac i novinar Andrej Nikolaidis - bistar, oštar, darovit a bogami i kuražan i kao i uvijek rekao istinu - golu, nemilosrdnu i razornu. Šminka i maske su pale. Na scenu su stupila krvožedna lica "Strašnog suda" Hijeronimusa Boša. Lica koja traže hitnu likvidaciju pisca Nikolaidisa. Ovu scenu začinjavaju naše domaće muve političke i novinarske - izvinite, ne naše, to su Tadićeve podrepne muve.
Bilo kakava rasprava sa njima i njihovim argumentima je besmislena i uvreda je za normalan ljudski um.
Na potezu je država Crna Gora, ona je meta kao i Nikolaidis, kojeg mora zaštiti, jer time štiti slobodu misli i govora, štiti svoje dostojanstvo i svoju budućnost, kaže se na kraju reagovanja slikara Rajka Todorovića Todora.
