Nakon izjava o „podešavanju“ i „baždarenju“ Crnogoraca na srpski genetski kod, onomad, na nacionalnoj Heppi TV, naučni satrap ideologije velikosrpskog klero-fašizma Raković dr Aleksandar u društvu ruskog ambasadora u Srbiji, zlurado i slavodobitno saopšti javnosti da je uspješno završen dio razvlašćivanja „tzv. crnogorske nacije“ u Crnoj Gori, i da predstoji sljedeća etapa potiranja suvereniteta države Crne Gore, njenim utapanjem u „srpski svet“ sa Srbijom i Republikom Srpskom.
Alfred Rozenberg
Previše se ovaj specijalista „rokenrola“ uživio u ulogu novog Alfreda Rozenberga u ideološkom Projektu velikosrpskog klero-fašizma o izmaštanoj imperijalnoj dominaciji „srpskog sveta“ na Zapadnom Balkanu, na čelu sa novim balkanskim autokratom.
Megafon Aleksandra Vučića
Vučićev Rozenberg-Raković, zapravo, otkriva Vučićevu davno saopšenu Viziju o „ujedinjenju srbijanstva i srpstva KAD-TAD“.
Za ostvarenje takvog Projekta zla na Zapadnom Balkanu angažovani su poslušni beogradski „eksperti“ i podanički otpadnici iz Crne Gore, koji dugotrajnom simulacijom lažnih stanja, primjenom strategije Šeherzade i najrazličitijih oblika propagandnog djelovanja, vrše kolektivno mentalno i duhovno nasilje nad građanima Crne Gore.Nasilje, u kome je bol Duše mnogo jači, od fizičkog bola. Raković je samo jedan od tih.
U ulozi megafona Aleksandra Vučića, otkriva agresivnu konzistentnost strategije velikosrpskog klero-fašizma prema slobodnoj i građanskoj Crnoj Gori.
Ona se može uporediti sa Čehovljevom dramom u tri čina, gdje puška na zidu iz prvog čina mora da opali u trećem. To će se desiti bez obzira kakvog su profila akteri radnje, da li su to Pipuni, Vojvode četnički, Šubare ili obični plaćeni kriminalci i izdajnici, ili naivni i prevareni građani.
A prvi čin crnogorske Drame počeo je proglašavanjem lažne ugroženosti Srba u Crnoj Gori. Višegodišnje ponavljanje laži o tzv. ugroženosti Srba u Crnoj Gori, bez efikasnog odgovora, za dio građana Crne Gore počelo je da postaje istina. U ugroženost su povjerovali samo oni koji ne shvataju prirodu ideologije Palanke zla, po kojoj, velikosrbin prestaje biti ugrožen tek onda kad je u poziciji da ugrožava druge.
Tvorci, navodne, ugroženosti nijesu marili za mentalno zdravlje građana i za njihov patriotski duh ukorijenjen umilenijumsku slobodarsku tradiciju Crne Gore. Zapravo, ta ukorijenjenost i taj duh postali su meta tvoraca velikosrpske hegemonije.
Po savjetu umnog Rakovića opredijelili su se da u tri čina crnogorske Drame ubiju Crnu Goru!?
Čini se da suverenistička kolektivna snaga, kao legitimni zaštitnik države, nije primijetila „pušku na zidu“, a ni početak Drame crnogorske.
Bavili su se, veoma često, lukrativnim poslovima, što je dovelo do gubitka povjerenja glasača. Nijesu razumjeli poruku helikopterskog desantiranja džepne crkvice-zloslutnice na Rumiju, koja je bila uvertira za desantiranje Vladike Joanikija u pancir ćebetu na Olimp crnogorski.
A Drugi čin za koji, veseli, Raković tvrdi da je uspješno završen razvlašćivanjem identitetskog crnogorskog jezgra još uvijek traje. On obiluje destrukcijom subverzivnih snaga Palanke zla koje su uspjele da kontaminiraju imunološke institucije sistema i da otvore „slobodan hod kroz institucije“ hordama Lomehozovih buba iz Tamnog vilajeta i iz domaće torine.
One razaraju i nagrizaju supstancu institucija države, one stvaraju društveni ambijent dezorganizacije i anomije u kome ništa ne funkcioniše!
Svijet mora prepoznati velikosrpski hegemonizam
U suštini, došlo je do sukoba shvatanja srednjevjekovne destrukcije, predvođene vladikama SPC i četničkim vojvodama, sa patriotskom kolektivnom snagom okrenutom civilizovanoj Evropi 21. vijeka, koja se, sa „malo rukah a malena snaga“, našla na meti ogromne propagande, kapitala i pacovskih kadrova iz Beograda.
Ta snaga ostaje spiritus agens odbrane milenijumske tekovine crnogorske. A odbrana Slobode, Istine i Pravde, ima kosmičku snagu, obiluje nesalomljivom odlučnošću.
Takva snaga mora imati podršku svih progresivnih snaga svijeta i Evrope.
Svijet mora prepoznati agresivni velikosrpski državni hegemonizam na Zapadnom Balkanu, kao regionalni remetilački faktor, koji je produžena ruka imperijalnih globalnih geopolitičkih interesa Rusije, za izlaz na toplo more u trbuhu Evrope.
Uzalud Vučićev megafon Raković najavljuje posljednji Treći čin crnogorske Drame, u kome će „izbaždareni“ i „fabrički podešeni“ Crnogorci, po mjeri srpskog gena, moći funkcionisati u fikciji sve srpskog svijeta na Zapadnom Balkanu!
Uzalud očekivanje Milorada Dodika da će se Crna Gora „amnezirati do stanja da će nas sama zamoliti da je ugasimo“.
To su procjene iz domena ponerologije koje počivaju na izmaštanim lažima o Crnoj Gori i Crnogorcima. Cilj im je da simuliraju stvarnost koja nema veze sa milenijumskim korijenima crnogorskog državotvorstva, da stvore privid koji neće dugo trajati, a može mnogo koštati! Prije svega, nevin srpski narod.
Uzaludni pokušaji
Crna Gora nikada neće biti poželjan ambijent za „invaziju idiota“ ideologije „srpskog sveta“! Oni nikada u tom ambijentu neće biti sigurni, čak ni uz blagoslov i podršku velikodostojnika crkve svetosavskih fundamentalista. Uzalud se Vučićev Rozenberg nada da će na identitetskom crnogorskom jezgru moći da stvara velikosrpski lebensraum.
Uzalud pokušaj da se znanje stečeno istorijskim iskustvom na prostoru Crne Gore zamijeni „prividom“ koji vještački konstruišu „reditelji“ velikosrpstva.
Banalnost Zla leži u njihovoj zabludi u sopstvene laži i podvale.
Uzalud nazive ulica i trgova preimenuju po imenima vladika SPC koji su činili zločine i veličali Hitlera. U Pljevljima se, poslije blagoslova ratnim zločincima Maci i Šiljku, afirmišepatrijarh SPC Varnava Rosić, koji je pisao za Hitlera, „Firer velikog njemačkog naroda vodi borbu, koja služi na korist cijelom čovečanstvu“. Nešto slično je tvrdio i drugi svetac SPC Nikolaj Velimirović koji je rekao da je Hitler za njemački narod bio ono što je bio i sv. Sava za Srbe.
Temeljna teza strategije aktuelne elite svetosavskog klero-fašizma u autarhičnoj državi Srbiji ne razlikuje se od suštine nacizma koji se, isto tako, temeljio na fikciji da je njemački narodugrožen i da mora da se ujedini i oslobodi.
Kada bi zaigrani veljesrpski opsenari mogli i znali da čitaju i shvate misao otetog Vladike Rada, ne bi ga kaljali po jeftinim provincijalnim ceremonijama, no bi shvatili njegovu poruku za sve neprijatelje Crne Gore - da „tvrd je orah voćka čudnovata ne slomi ga al zube polomi“. I znali bi za njegov amanet Crnogorcima da je „ljudska dužnost najsvetija“ stati osvajaču nogom za vrat.
Da su to mogli razumjeti i shvatiti ne bi onomad pokušali da sa Pipunom i četničkim vojvodom… silom zagospodare Crnom Gorom.
Treći čin crnogorske Drame
Sad su se, po savjetu umnog Rakovića, opredijelili da u tri čina crnogorske Drame, ubiju Crnu Goru!?
Prepoznaje li crnogorska Crna Gora, crnogorske patriote, intelektualna javnost i slobodari crnogorski, da je došlo vrijeme da ukoliko se Drama ne prekine, da se skine sa zida „Čehovljeva puška“. Ona će dati signal da je vrijeme za novu iskru u kamenu, koja će užditi luču slobode vazda dostojanstvenog i slobodarskog naroda crnogorskog.
