David, koji još od početka devedesetih godina prošlog vijeka personifikuje pobunu protiv autoritarnih režima, 1991. godine otpušten je iz državne televizije zbog osnivanja Nezavisnog sindikata Radio televizije Beograd.
On smatra da sindikati mogu opstati jedino kao snažan opšte društveni pokret za odbranu onoga što su nesumnjive vrijednosti čitavog društva.
„Izblijedio je, a čini se i sasvim nestao klasičan oblik borbe radničke klase za svoja prava. Zapravo, sa pojavom novih tehnologija pojam radnika izgubio je svoje prvobitno značenje, manuelni rad kakav je bio poznat u devetnaestom i početkom i sredinom dvadesetoga vijeka zamijenjen je novim oblicima proizvodnje. Sindikati su ili morali da se tome prilagode, ili su nestajali“, kaže poznati književnik.
On ocjenjuje da „nemiri i pobune, u svijetu i kod nas, ne nose znak organizovanih sindikata nego političkih grupacija koje objedinjuju i ljevicu i desnicu, anarhiste i ekstremne desničare, pa sve do običnih rušilačkih grupa i huligana“.
David kaže da nema iluzija da će se za njegovog života nešto suštinski promijeniti u Srbiji.
„Suviše smo utonuli u glib i mulj iz kojeg je teško izvući se. Koliko god mi je muka od ove licemjerne i demagoške vlasti čije je odgledalo i Skupština, čiji primitivizam liči na prostačke rijalitije Zadrugu i Parove, toliko mi je mučno da gledam i slušam razbijenu opoziciju u kojoj su sve glasniji desničari i zahtjevi za povratak nekakvoj patrijarhalnoj, takozvanoj domaćinskoj Srbiji sa osloncem na rusku imperijalnu viziju takozvane Evroazije“, zaključio je David u razgovoru za portal UGS Nezavisnost.
