Ostaće slika tri prsta Milorada Dodika koje pokazuje demonstrantima, sa dripačko-potcjenjivačkim osmjehom na licu.
Ostaće i prikaz sa trobojkom, Andrijom vojvodom Mandićem i zloupotrijebljenom zgradom Skupštine Crne Gore, đe dvojica profesionalnih Srba iz “dijaspore” ne znaju da je danas neka godišnjica nekog davnog događaja koji počinje na nekakvoj željezničkoj stanici u tamo nekom mjestu zvanom Štrpci, na teritoriji Bosne i Hercegovine. Ko će se sjetiti svih tih nezgodnih obljetnica - tih kamena-međaša “državnosti” Republike Srpske? I, u tom sabornom zaboravu, ko bi se dosjetio da istakne i zastavu Bosne i Hercegovine, koja je morala biti tu? Eh, te formalnosti dosadne!
Srpski svet je divna ideja, čuli smo - rekli su to - i nama i Evropi - bratski i složno, i domaćin, i gost. Naravno da jeste - sa otmicama, vezivanjem u žicu, batinjanjem i strijeljanjem - i rasutim kostima ljudi čije je smrti tako lako smetnuti s uma.
83Ni Oliver Varhelji vjerovatno nije znao da je danas bila tužna trideset i prva godišnjica zločinačke otmice na stanici u Štrpcima, tog zastrašujućeg neljudskog čina. Možda Varhelji Oliver nije ni znao za taj grozni kukavički zločin u organizaciji države Srbije i njene vojske, paravojske i službi, prije trideset i jedne godine? Puno je takvih tragičnih datuma za pamćenje na Otvorenom Balkanu!
Ipak je EU agenda dominantna u našim i u mislima nedužnog g. Varheljija. Naravno. Ima li ko da ne vjeruje?
Moguće je, takođe, da evropski komesar za proširenje i dobrosusjedske odnose nije znao ni za privatno-partijsko-službeno-kurirsku posjetu izvjesne osobe sa američke Crne liste. Kao što je nemoguće da ambasadorica EU u Crnoj Gori nije bar za tu posjetu znala. Uprkos tome, gospođa Popa vjerovatno “nije imala instrukciju iz Brisela” kako da postupi povodom te sramotne pokazne vježbe na jednom od poligona “srpskog sveta”… Uostalom, to su tako neprijatne teme - ne samo ta nju: naci-šovinizam Crkve Srbije, revizija istorije, fašizacija društva, politički procesi protiv intelektualaca, pritisci na slobodne i opozicione medije, urnisan i zloupotrijebkjeni Javni servis, opšta destrukcija u kulturi, obrazovanju, zdravstvu … Pa još i taj odlikovani kurir iz Banjaluke, na povratku iz Moskve i Minska - ko će sad o tome?
Prioritet je jasan - hrabro u evropske integracije, s vladom ili s pola vlade, ili bez vlade, sa srpsko-ruskim obavještajnim i medijskim ispostavama. U evropske integracije uprkos svemu, pa i samoj logici! U Evropu sa poklonicima opcije ukrajinizacije Crne Gore, ako tri prsta ne budu opšteprihvaćena, silu-na-sramotu!
U Evropu i sa opozicijom - da se dotaknemo, na kraju, i filozofije i palanke, crnogorske palanke - koja je zaboravila da je, možda, mogla da iskoristi svoje pravo i obavezu da brani dostojanstvo skupštinskog zdanja i Skupštine kao institucije! Pa još da je i njima stigla instrukcija - a ne da čekaju kao ambasadorica Popa - sa napomenom da su nosioci suvereniteta i članovi državnog parlamenta, pa još i da uživaju imunitet kao predstavnici građana!
I da se, onda, neko od njih sjeti, da, sa kravatom ili bez nje, stane na stepenice Skupštine i kaže ovom troprstom gostu da nije dobrodošao! Sikter, bre - na jednom od naših jezika! Ali, za to treba biti hrabar i moderan, samostalan i slobodan i - treba znati. Da ostale atribute ne pominjemo.
Pa bi se sada - umjesto o glorifikaciji jednog naci-šovinističkog projekta, koji, za svoje ostvarenje, podrazumijeva nasilje i uništenje građanskog, demokratskog i evropskog potencijala crnogorskog društva (multietničku i vjersku komponentu da ne pominjemo, da se prvaci Bošnjačke stranke ne osjete prozvanim!) - pričalo o “hrabrom i odlučnom postupku crnogorske parlamentarne opozicije”! Dodik, go home!
Ali, eto, g. Varhelji je sa vojvodom Mandićem divanio o skoroj evropskoj budućnosti Crne Gore, što izgleda politički korektno i prihvatljivo čak i crnogorskoj opoziciji, koja takođe vjeruje u blisku evropsku budućnost. Naravno. Tu je ona, samo što nije!
Jedna fenomenalna stvar, baš kao i srpski svet. Pa ko prvi đevojci!
