Zakon o parničnom postupku predviđa da ukoliko tužilac ne dođe na ročište, a uredno je pozvan, smatraće se da je povukao tužbu, osim ako se tuženi ne uputi u raspravljanje, do čega nije došlo. Ovu tužbu Vujičić je podnio protiv Vlade i Budvanske rivijere tvrdeći da je sporazum suprotan Zakonu o lokalnoj samoupravi te da su u ovo preduzeće ulagali građani Budve. Smatra da je državni kapital morao biti prenijet na Opštinu Budva, a ne na Vladu.
U tužbi je naveo da je Opština uložila državni kapital, zemljište, komunalije, takse od oko 100 miliona eura. Tvrdi da su sporazumom akcije koje su predstavljale državni kapital koji je uložila budvanska opština, prenijete nezakonito na Vladu. Vujičić je ocijenio da bi poništenjem sporazuma, Opština izmirila obaveze prema Vladi.
U spor se, na strani tužioca umiješala i Opština Budva, što inicijalno Privredni sud nije dozvolio, zbog čega je Apelacioni takvu odluku poništio i naložio da se o tom pitanju ponovo odlučuje. U žalbi Opštine su naveli da se u sporazumu pozivaju na stručno mišljenje Agencije za prestrukturiranje privrede i strana ulaganja iz kog, kako tvrde, jasno proizilazi da Budvanska rivijera nije mogla prenositi akcije isključivo na Vladu, već je određeni dio akcija morala da prenese i na Opštinu. U tom mišljenju se navodi i da je na osnovu procjene vrijednosti utvrđen udio Opštine od 12,2 odsto, te da njeno pravo na akcije proizilazi i iz izvještaja Narodne banke Jugoslavije u kojem se navodi da državni kapital, na osnovu opštinskih sredstava, čini 150,7 miliona tadašnjih njemačkih maraka.
U toj odluci, Apelacioni sud je naložio prvostepenom sudu da je prvenstveno neophodno utvrditi da li je GA uopšte imala pravni interes da pokrene postupak.
