Rođen 1920. godine, Bjelica je nosilac niza odlikovanja, među kojima i Ordena i Medalje za hrabrost, Ordena zasluga za narod i medalje rada, ali i Jubilarne medalje povodom 75. godišnjice Trinaestojulskog ustanka.
U prvim danima ustanka učestvovao je u borbama na području Rudina, Bileće, Gacka i Borče da bi u maju 1942. godine bio upućen u Drugi durmitorski bataljon koji je dejstvovao na području Vasojevića. Početkom juna 1942. godine stupio je u V crnogorsku proletersku brigadu.
Kao teškog tifusara zarobili su ga četnici pod Zelengorom i deportovali u zatvor u Avtovcu iz koga je nakon 15 dana pušten jer je bio na samrti. Poslije tri mjeseca teške borbe sa bolešću, uspio je da se oporavi i odmah se priključio vučedolskim ilegalcima. Poslije kapitulacije Italije raspoređen je kao borac u Nikšićki NOP odred, a potom i u Prvi bataljon Drugog udarnog korpusa, odakle je avgusta 1944. godine prekomandovan u Prvu crnogorsku brigadu KNOJ-a, gdje ostaje do kraja rata.
Poslije rata obavljao je niz odgovornih zadataka kao oficir u 26 puku Treće divizije u Prištini i kao pomoćnik šefa Vazduhoplovne divizije u Skoplju do februara 1949. kada je demobilisan.
Sahrana Radovana Bjelice obaviće se danas na mjesnom groblju u Vrbici.
